ΤΕΡΤΙΠΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ

Μήνυμα πλάνης έλαβες, πως ήσουν ζωντανός,
(έφυγε -πριν- το όνειρο, προτού το στραγγαλίσουν),
μπάζα από το σώμα σου, δικά σου -πιθανώς-
ρίχνουν στο χθες, στο αύριο, τα ίχνη σου να σβήσουν.

Σβάρνα τις παίρνεις τις σιωπές, που άκουγες μικρός,
ψάχνεις να έβρεις διαδρομές, χαμένες συγκινήσεις,
άλλος σού είπαν -προφανώς- πως ήταν ο εχθρός˙
μ' άκου για 'κείνον το νεκρό, που κήδεψαν σ' Ειδήσεις.

Κέρνα κρασί... λεν πως μεθά ο Χάροντας, διαμιάς˙
μήπως σου πει τον κωδικό επιστροφής στη ζήση.
Φτιάξε κιθάρα ορφική με ξύλο καρυδιάς,
ίσως στη μελωδία της ο Πλούτωνας λυγίσει.

Φέρε φλογέρα κι Αυλητή˙ αυτόν του Χαμελίν,
έναντι έστω αμοιβής, για να σε λευτερώσει,
άλλαξε τη διήγηση των αδελφών των Γκριμ,
γράψε αντί απαγωγής, εσένανε να σώσει.

Όλα κι αν δεν πάνε καλά -τερτίπια των καιρών-
πρόσεξε δε φταίει κανείς, μονάχα, 'σύ ο ίδιος˙
τότε που θέριζες σοδειές στιγμών σου καρπερών,
νόμιζες δε θα 'ρχότανε δικός σου επικήδειος.

Έσσω σου είναι ο εχθρός! Γιατί κοιτάς αλλού;
Bγάλε το ψεύτικο μακό κι αντίκρισε εσένα,
πάει κι αυτή εχάθηκε στα ζάρια η Ραλλού,
μπάρκαρε, πίσω σ' άφησε με χείλη δυο καμμένα.

Koυμέττος Κ.
(9-3-2012, Λευκωσία)