ΜΙΑ ΡΟΔΑΥΓΗ ΤΟΥ ΜΑΗ

Ανέμισα τον έρωτα -μπροστά σου να τον βλέπεις-
εκπέμπεις φως αμάραντο, σα φως Αγίας Σκέπης.
Προσκύνησα την όψη σου, σου φίλησα τα χέρια˙ 
αγάπη μου σ' εβάφτισα, καρδιάς μου πρωθιέρεια.

Με γιασεμιά σε τύλιξα μια ροδαυγή τού Μάη˙
να μη σε μέλλει τι φοράς! Ό,τι φοράς... σου πάει!
Κι ανθούς επήρα του γιαλού κι αχτίδες απ' τον ήλιο˙
στο μάτια σου ζωγράφισα δικιά μου την υφήλιο.

Στην πλάση -όσα πόθησα- αντάμα σου τα βρήκα˙
που σ' έχω στην αγκάλη μου, της Μοίρας: Θεία Προίκα!
Και μια στιγμούλα πλάι σου, αν ήτανε να ζήσω,
ευγνώμων θα εδήλωνα, πριχού ν' αποδημήσω.

Κουμέττος Κ.
(6-5-2012, Λευκωσία)