ΑΝΑΝΔΡΟΣ ΒΡΥΚΟΛΑΚΑΣ

Στην Γιούλια Ομπόροκ

To νήμα τ' ομφάλιο σού το 'χουνε κόψει,
να ήταν ν' αντίκριζα φονιά σου την όψη˙
την ώρα την άτιμη -εταίρα, πουτάνα-
που σκέπασε θάνατος: το έμβρυο και μάνα!

Κορίτσι της μ' άλλονε ταυτότητας κύρη,
ξανθά τα μαλλάκια του, στα μάτια του γύρη˙
ο άνδρας ο άνανδρος, χτικιό, ανθρωπάκος,
βρυκόλακας έγινε˙ στα μάτια της δράκος.

Σπαράζω, συνθλίβομαι, το χθες μου ξεσχίζω,
ευθύνη σε όλους μας την καταλογίζω˙
η Γιούλια στα σπλάχνα της ψυχή κουβαλούσε.
Μικρό μου, ο κύρης σου... σε πυροβολούσε;

Κουμέττος Κατσιολούδης
(13-12-2011, Λευκωσία)