ΑΥΓΟΥΣΤΙΑΤΙΚΟΣ "ΗΛΙΟΣ"

Στα θύματα (†) της τραγωδίας "Ήλιος"
14/8/2005, Γραμματικός/Αττική

Σύννεφα μαύρα φύτρωσαν, μουντός θωρεί ο Ήλιος,
μανάδες εγκολπίστηκαν στα χείλια τους τη θλίψη.
Δάκρυ κυλά στα μάτια τους απ' τ' ουρανού τα ύψη,
ο πόλεμος που γένεται, λογιέται σαν εμφύλιος.

Τρίζουνε γης θεμέλια κι οργή ξεσπά με μένος,
στην Κύπρο μέγας καημός, ψυχές τις τσαλακώνει,
θύματα στο Γραμματικό -ο πόνος μύριοι τόνοι-
ο τόπος, πλέον, στεναγμός, μες στις καρδιές καμμένος.

Ράγισε τ' αστροφέγγιο κι ανέτειλε μαράζι,
η θάλασσα -ανήμερη- κουνιέται πέρα-δώθε˙
Μοίρα, με μαύρη σου κλωστή, γι' αρχίνισε και κλώθε,
καθώς αχτίδες... δες, μαδούν το πρωινό τ' αγιάζι.

Αύγουστε, απ' τις δεκατρείς πετάξου δεκαπέντε,
αφού οι δεκατέσσερις ορδές πληγών ανοίγουν,
θύμησες όψεις συγγενών τυλίγουνε, τις πνίγουν.
(Πορίσματα τ' ανέμισες; Πού πήγανε, Πουνέντε;)

Φεύγουν τα χρόνια κι άστεγο το δίκιο παραμένει,
ψηλά δικλούν οι συγγενείς, στα βάθη προσδοκούνε:
αχ, να γινότανε χαρές... να τους προσγειωθούνε˙
φωτιές πολλών κι αν έσβησαν, δικιά τους αναμμένη!

Koυμέττος Κ.
(13/8/2012, Λευκωσία)