Συνολικές προβολές σελίδας

Τρίτη 28 Μαρτίου 2017

ΜΟΝΑΧΙΚΑ ΠΑΡΤΕΡΙΑ

Λειψή καρδιά, υπόσιτη, 
θωρεί κι αναστενάζει,
ανάμνηση ανάδρομη: 
ροδόσταγμα που στάζει,

συλλαβιστά ο έρωτας, 
ψι-λό-βρο-χο ραντίζει,
υάκινθους, κυκλάμινα... 
αλλού, τα καλαντίζει.

Στεγνό το χάδι λιάζεται, 

αγκάλη αγναντεύει,
η ευωδιά φυγόστρατη, 

δεν έχει να πιστεύει,

ο πόθος κι αν ορέγεται 

στιλπνή επιδερμίδα,
χωρίς κεντρί η μέλισσα, 

μ' εξόριστη ελπίδα.

Φυλλοροούνε άνυδρες, 

ματιές χωρίς κοτσάνι,
η λυγαριά νοστάλγησε 

μαγιάτικο στεφάνι,

τα χείλια ξερανθήκανε, 

σαν άνθη σε παρτέρια,
ένα φιλί -αχ, να 'χανε!- 

δροσιάς τα μεσημέρια.

Κουμέττος Κ.
(25-9-2008, Λευκωσία)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου