ΔΥΟ ΜΑΤΙΑ ΦΕΓΓΑΡΙΑ

Δυο μάτια φεγγάρια -καντήλια, φανάρια-
σκοτάδια φωτίζουν, το χθες διασκορπίζουν.
Κι ο πόθος φουντώνει κι ο έρωτας στρώνει
με τ' άσπρο χαλί του το Άγιο φιλί του!

Με όνειρα χίλια συσπώνται τα χείλια,
μα λέξεις δε βγαίνουν, σωπαίνουν, μουγγαίνουν.
Φοβούνται το πάθος... μη φέρει το λάθος,
μπας κι όλα χαθούνε, προτού γεννηθούνε.

Ριγώ κι ανασαίνω, στην όψη σου ραίνω
τριαντάφυλλα μύρια κι αγάπης χατήρια.
Ζωής μου πατρίδα στο βλέμμα σου είδα
κι η πλάση ανθίζει, το μέλλον πλουμίζει.

Koυμέττος Κ.
(9-12-12, Λευκωσία)