ΕΡΩΤΙΚΗ MYΣΤΑΓΩΓΙΑ

Πάνω στο βράχο ξαπλωμένη, 
ανάσκελα τα δυο σου πόδια,
μοιάζεις "Ωραία Κοιμωμένη" 
κι εγώ σε στάση σε διόδια.

Το βλέμμα σου αγαλλιασμένο, 
εκπέμπει φώτιση του Βούδα,
ένα φιλί σου να 'χα, μόνο, 
έστω ωσάν κι αυτό του Ιούδα.

Μύστης ας γένω του κορμιού σου, 
ανάδρομα, να το ιππεύω,
ρίγος να νιώθω του γλουτού σου, 
το στήθος σου, καθώς θωπεύω.

Την πλάτη σου να καλαντίζω 
κι εσύ να τρέμεις στη λιακάδα,
βρέχ' ηδονή στα δυο σου σκέλια˙ 
φθίνει αγέρι/σοροκάδα.

Στάλα χαδιού σου πώς ποθάω˙ 
στεντόρια ν' άκουγα πνοή σου,
άγρυπνες νύχτες προσκυνάω, 
να νιώσω θέλω την αυγή σου.

Χαράματα, κερί ανάβω, 
να έρθ' η ώρα... που θα σ' έχω,
μες στην καρδιά μου σε νταντεύω˙ 
άσκοπα flirt; μακριά, απέχω.

Κουμέττος Κ.
(19-9-2011, Λευκωσία)