ΤΟ AΣΤέΡΙ ΜΟΥ

Ξημέρωσαν τα μάτια μου,
μα η καρδιά το ξέρει,
παρόλα τα γινάτια μου, 
δεν έχω άλλο αστέρι.
Μονάχα 'σύ, αγάπη μου,
φωτίζεις την ψυχή μου...
τι κι αν ο Ήλιος έχει βγει;
Σκοτάδι στη ζωή μου!

Ωσάν πανιά τα χείλια σου...
εσύ, σκαρί πριν φέξει,
είναι το πέλαγος μακρύ...
και δε θα το αντέξει.
Με παλλινώριο διόρθωσε
του μπούσουλα τη ρότα,
απάγκειο η καρδούλα μου,
για έλα, όπως πρώτα.

Αστέρι ένα οι καρδιές...
διαλέγουνε δικό τους,
μαζί, ψηλά, στον ουρανό
να χτίσουν τ' όνειρό τους.
Για στίγμα τού χαράζουνε...
φιλί κι αν θα χαθούνε,
με αστρολάβο έρωτα...
τη θέση του θα βρούνε.

Κουμέττος Κ.
(7-7-2011, Λευκωσία)