GRAZY HORSE

Στον δάσκαλο/μαρκόνη Νίκο Καββαδία

Τα φώτα αναβόσβηναν ομπρός στη γαλαρία,
το άλογο περήφανο στεκότανε στα δυο,
βαρύτητα ασήκωτη -συνθλίβει καρχαρία-
χορεύτριες πρωταντίκριζες, σαν έπιανες βυθό.

Στο στύλο λυκνιζόντουσαν σε κόκκινη ανταύγεια,
whiskey, vodka μύριζες... ζεστό, γλυκό κορμί,
ο χώρος είχε μια θωριά, σαν βαποριών ναυάγια,
κοπέλες σε ποθούσανε σε -δήθεν- μια στιγμή.

Τσιγάρα Silk Cut κάπνιζαν κι ο πόθος εριγούσε,
champagne δίπλα άνοιγε -διαμιάς- ασφαλιστής,
στρατιώτης πίσω στη γωνιά τις λίρες του μετρούσε,
το χρήμα σάρκας κόλακας, κατόπιν, σαδιστής.

Τα πόδια σου προσκύναγαν με papillon γκαρσόνια,
τα χέρια τους ετρίβανε, σαν κέρναγες ποτά,
Σειρήνες μες στα μάτια τους, με δόλια συμπόνοια,
πουκάμισα φορούσανε λευκά, χειριδωτά.

Η μια κοπέλα έφευγε... επόμενη ερχόταν.
Ηi, where are you from? Κοινώς τις ερωτούν.
Αλισβερίσι άρχιζε.... τιμής για αν και όταν,
για χάδια άντρες σώματα, στυγνά, πλειοδοτούν.

Μαρία στα δεκαεννιά, Νατάσα στα 'κοστρία,
σαν πέτρα γύρω η καρδιά, μη νιώθουν, μην πονούν.
Κι αν κάπου είχαν φαμελιά, που 'χε γι' αυτές λατρεία,
αυτά μες στα υπόγεια... ολίγον συγκινούν.

Τα Σπίτια, mujeres, Números... θυμάσαι, Καββαδία;
Ξεφτιλισμένα cabaret μ' αλλότρια ευωδιά,
του έρωτα Λαδάδικα, μ' εκπτώσεις στα αιδοία,
απ' έξω λούστροι παπουτσιών: αγνά, φτωχά παιδιά.

Κουμέττος Κ.
(30/6/2007, Λευκωσία)