ΣΑΝ ΧΕΛΙΔΟΝΙ, ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ!

Κυκλάμινα μαράνθηκαν˙
μόν' ο βοριάς το ξέρει,
πως οι καρδιές ξεράνθηκαν 
μες στο ψυχρό αγέρι.
Αυχμός τυλίγει τα φιλιά...
η πόρτα σαν ανοίγει,
η αποξένωση θηλιά,
τον έρωτα τον πνίγει.

Η νύχτα στην αστροφεγγιά
χαρίζει τη σκιά της,
να λάμπει, έστω, μια ουγκιά,
ν' ανθίζει η θωριά της.
Πουλιά, ψηλά, σχοινοβατούν...
ο ουρανός τα θρέφει,
με τα φτερά κωπηλατούν
μες στης ψυχής τα νέφη.

Αγάπη κι αν σου έδωσα,
δεν τηνε θέλω πίσω,
σαν χελιδόνι, μάτια μου,
μακριά, θ' αποδημήσω...
πέρα, σε τόπους μακρινούς...
αλάργα, από σένα...
βάλσαμο είναι χωρισμού,
αγάπη μου, τα ξένα.

Κουμέττος Κατσιολούδης
(3/9/2011, Λευκωσία)