ΑΧ, ΝΑ 'ΣΟΥΝ ΧΕΛΙΔΟΝΙ!

Θλίβεται η αγκάλη μου,
πονά που σ' έχει χάσει,
η θάλασσα βουβάθηκε, 
μαράζωσε η πλάση,
λουλούδια δε μυρίζουνε,
ξεράνθηκαν τα δάση,
Νέα Σελήνη κρύφτηκε
στη σκοτεινή της φάση.

Θάνατος είν' ο χωρισμός,
πολύ βαθιά πληγώνει,
μακάρι να 'σουνα πουλί,
αχ, να 'σουν χελιδόνι,
φθινόπωρο να έφευγες,
προτού να 'ρχόταν χιόνι
κι άνοιξη, σαν επέστρεφες,
καρδιάς ν' ανθίζαν κλώνοι.

Άνυδρα χείλια καρτερούν
μια στάλα πρωτοβρόχι,
το δάκρυ πάει, στέρεψε,
απ' των ματιών την κόγχη,
ελπίδας σβήσανε κεριά,
στημένα σ' αμμοδόχη,
ψέμ' απαντώ σ' όσους ρωτούν:
- Tην αγαπάεις;
- Όχι!

Koυμέττος Κ.
(21-3-2012, Λευκωσία)