ΒΑΦΤΙΣΜΑ: ΓΥΝΑΙΚΑ!

Στον "δάσκαλο"/μαρκόνη Νίκο Καββαδία

Λυσσά η Μοίρα που σ' εβάφτισα γυναίκα,
την παρθενιά σου την πετσόκοψα, για δες την,
παίζει οχτάμπαλο η Πούλια με μια στέκα,
την τρύπα μαύρης χρησμοδότησε και βρες την.

Σαλάχι σπέρνει δάκρυ σ' ωκεάνεια βένθη,
στεριά κι αν πόθησε, δεν άγγιξε, Θεέ μου,
βρέχ' η ελπίδα του σταγόνες μαύρα πένθη,
μια μετενσάρκωση για δώσε του, λωτέ μου.

Το αίμα ρέει προς το Δέλτα της Αιγύπτου,
στην Πυραμίδα: Φαραώ σε σαρκοφάγο,
πάρε στη χούφτα σου τον πόνο σου και νίφτου,
υμένες σπάζουν, σωρηδόν, στο Σαντιάγο.

Γυναίκα, πόθο τάχθηκες, γλυκά, να σφάζεις,
σ' Ινδία μέχρι Ρώμη, μα και Νέα Υόρκη,
μέσα στον κόλπο σου φουρτούνες τις δαμάζεις,
για σε προδόθηκαν μυριάδες τόνοι όρκοι.

Σφιχτά δεμένος στων ορμών την προκυμαία,
σαν Προμηθέας, δέσμιος βράχων τού Καυκάσου,
κάθε πρωί μού ξεγεννάει, στείρα μαία:
σκληρή ανάγκη να 'μαι μες στα ηβικά σου.

Koυμέττος Κατσιολούδης
(16-9-2011, Λευκωσία)