ΟΙ άΝΘΡΩΠΟΙ ΞΕΧάΣΤΗΚΑΝ

Οι άνθρωποι ξεχάστηκαν,
ποιοι είναι δε θυμούνται,
στον ήλιο, νύχτα... λιάζουνται, 
τη μέρα τη φοβούνται.

Στο χθες τα χέρια 'πλώνουνε
-απούσα η γενιά τους-
στο μέλλον την παλάμη τους...
τη φτύνουν τα παιδιά τους.

Οι άνθρωποι ξεχάστηκαν,
ταυτότητα δεν έχουν,
τα πόδια τους ξαφνιάστηκαν,
δεν ξέρουν γιατί τρέχουν.

Στα πράσα -πάλι- πιάστηκαν...
ικέτες μπρος στο αύριο,
απ' την Αθήνα βρέθηκαν
στο Θορικό στο Λαύριο.

Οι άνθρωποι ξεχάστηκαν...
και χάσανε το δρόμο,
με όνειρα -ανώφελα-
ποδοπατούν το νόμο.

Το ήθος τους ανήθικο,
παιδεία την αρνιούνται,
μονάχα, ένα ξέρουνε...
σαν ζώα να γαμιούνται!

Κουμέττος Κ.
(15/5/2009, Λευκωσία)