ΤΑΜΑ 

Σαλάχι να γενόμουνα στο δέρμα σου απάνω,
ν' ανάπνεα και να 'νιωθες τον πόθο μου σαν ρεύμα˙
με χάδια το κορμάκι σου, αν θέλεις να υφάνω,
μονάχα ένα, δώσε μου, του έρωτά σου νεύμα.

Τις νύχτες, πριν να κοιμηθείς, θα έρχομαι κοντά σου,
μη νοιάζεσαι, δε χρειάζεται, εσύ, να μεριμνήσεις,
εκεί, θα είμαι δίπλα σου, καρδιά μου, στον οντά σου˙
λαχτάρας δίνε μου φιλί, αν θες να με κρατήσεις.

Πριν την αυγή θα σε τρυγώ, βαριά θα ανασαίνεις,
μιτά μας, φλόγες των κεριών, θα καίνε το σκοτάδι,
ωραία θα 'σαι, πιότερο, της όμορφης Ελένης˙
ο Μαραθώνας νικητή κηρύσσει τον Μιλτιάδη.

Για όνειρά σου, μάτια μου, θα βλέπεις τα δικά μου,
ατέρμονα, θα σε φιλώ, ωσότου σάλιο λείψει,
θα μάθεις, αν παραμιλώ, του ξύπνιου μυστικά μου˙
ο σκύλος σκάβει στην αυλή, το κόκκαλο να κρύψει.

Ας γένει να 'ρθει η στιγμή, να μοιραστούμ' αντάμα,
το ίδιο στρώμα μια νυχτιά, προτού φεγγάρι σβήσει,
το έχω, μέσα μου, βαθιά˙ αγάπης, πες το, τάμα,
πριν να σε νιώσει το κορμί, ψυχή μην ξεψυχήσει.

Κουμέττος Κ.
(16-11-2011, Λευκωσία)