ΣΠΙΤάΚΙ ΜΕΣ ΣΤΗ ΜΝήΜΗ ΜΟΥ...

...χτίζω, εδώ, και χρόνια...
με μιαν αυλή κι ένα δεντρί
κι ένα γλυκόλαλο πουλί,
που λιώνει τ' άσπρα χιόνια.

Κι απέναντι μια θάλασσα,
λίμνη με μία όχθη...
να συγχωρά τα λάθη μου,
ν' απλώνουνται τα πάθη μου
και της ζωής οι μόχθοι.

Γαλάζιους χτίζω ουρανούς,
δίχα βροχές και νέφη...
μ' απέραντους ορίζοντες,
γειατριά για τους δακρύζοντες,
που θα τους φτιάχνουν κέφι.

Κουμέττος Κ.
(28/9/2014 - 8:53, Λευκωσία)