Συνολικές προβολές σελίδας

Τετάρτη 22 Μαρτίου 2017

Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΣΚΟΡΠΙΟΥ

Τα κίβδηλά σου "Σ' αγαπώ!", σα βρήκες άλλο θύμα,
μες στην καρδιά του χάραξες, για να 'χει να ελπίζει.
"Χαλάλι της!", σαν πεις... θα πω: "Καθίκι, είναι κρίμα!",
μες στην ψυχή μου η οργή, για σένα ξεχειλίζει.

Αυθημερόν, την πούλησες σε Χαλιμάς παζάρια,
του Ιούδα το γνωστό φιλί, της χάραξες στα χείλια,
απ’ τα οστά της έφτιαξες ολόγιομα φεγγάρια˙
Θυμάσαι που της έταζες λαγούς με πετραχήλια;

Ο Εφιάλτης κλώνος σου κι αυτής ο Λεωνίδας,
οι Θερμοπύλες γνώριζαν το δόλιο σχέδιό σου,
σημάδι δεν της έδειξες αληθινής φροντίδας,
η έγνοια σου να πέρναγε στο ναρκοπέδιό σου.

Στο σθένος, παραδέξου το, δειλή φαντάζεις κόμπρα,
που έχει σώμα του σκορπιού κι ουρά θανατηφόρα.
Τα λόγια σου, τα ύπουλα, ποτέ, δεν ήταν ντόμπρα˙
Τι θέλεις; Πες μου; Μη ζητάς συγχώρεσή σου τώρα.

Αλλοίμονό σου... μη φανείς˙ παρά μπροστά σε σένα!
Καθρέφτη βάλε στην ψυχή και δες το παρελθόν σου˙
στα λάθη σου τη ρίζα τους, σα βρεις στα περασμένα,
συγγνώμη, πάρε απ' αυτήν... τη μάνα των παθών σου.

Της πλάνης γάλα βύζαξες˙ από μικρός στο ψέμα.
Αγάπη; Δεν την γνώρισες, αγάπη πώς να δώσεις;
Γυναίκες, μόνον, τις ποθάς και τους ρουφάς το αίμα:
εκδίκησήν σου θεωρείς˙ πως παίρνεις κατά δόσεις.

Koυμέττος Κ.
(20-2-2012, Λευκωσία)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου