ΦάΝΤΑΣΜΑ ΕίΝΑΙ Ο ΕΧΘΡόΣ

Φάντασμα είναι ο εχθρός -καθόλου, δε διαφέρει-
τάφο δικό μας σκάψαμε με το τσαπί στο χέρι.
Κι όλες τες προίκες των ηθών τες έχουμε ρημάξει,
δάκρυ κυλάει απ' το χθες... στο σήμερα να στάξει.

Φάντασμα είναι ο εχθρός, παρόν και μέλλον τρώει,
γέλια καρδιών μας ξεπουλά... και φέρνει μοιρολόι.
Φάντασμα είναι ο εχθρός, ξοπίσω μας˙ σκιά μας.
Χάρε, για παίξε μια πενιά... για την κατάντιά μας!

Φάντασμα είναι ο εχθρός, γυρνάει δίχα σώμα,
τρέφεται μ' άδολες ψυχές αγνών παιδιών... κι ακόμα˙
σέρνεται μες στες γειτονιές, στα βρέφη δώρα φέρνει
κι όταν θα τον εμπιστευθούν τα όνειρά τους παίρνει.

Κουμέττος Κατσιολούδης
(16/9/2011, Λευκωσία)