ΕΛΛάΔΟΣ ΜΟίΡΑ
Δίχα σκιά στέκει η Μοίρα,
μεσίστια... ύψωσε ματιά,
καίει το σώμα της φωτιά˙
από ελπίδα, πλέον, στείρα.
Πώς τώρα μάνα να κοιτάξει
και τι να τάξει στα παιδιά;
Χωρίς προζύμι ή μαγιά˙
ψωμί, αδύνατον, να φτιάξει!
Τα έσω της εξαπατάει,
λαξεύει κίονες ντροπής,
γύρω, πελάγη της φυγής˙
χρησμό, Πυθία, σου ζητάει.
Ελλάδος Μοίρα, μην πλανιέσαι,
δεν έχεις χρέος στην Αυλίδα...
πολιτισμού είσαι κοιτίδα,
να το θυμάσαι, μην ξεχνιέσαι!
κουμέττος κ.
(30/6/2011, λευκωσία)
Δίχα σκιά στέκει η Μοίρα,
μεσίστια... ύψωσε ματιά,
καίει το σώμα της φωτιά˙
από ελπίδα, πλέον, στείρα.
Πώς τώρα μάνα να κοιτάξει
και τι να τάξει στα παιδιά;
Χωρίς προζύμι ή μαγιά˙
ψωμί, αδύνατον, να φτιάξει!
Τα έσω της εξαπατάει,
λαξεύει κίονες ντροπής,
γύρω, πελάγη της φυγής˙
χρησμό, Πυθία, σου ζητάει.
Ελλάδος Μοίρα, μην πλανιέσαι,
δεν έχεις χρέος στην Αυλίδα...
πολιτισμού είσαι κοιτίδα,
να το θυμάσαι, μην ξεχνιέσαι!
κουμέττος κ.
(30/6/2011, λευκωσία)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου