ΘΑ Σ' ΑΓΑΠώ ΚΙ ΑΚέΦΑΛΗ

Δώσε μου λίγο ουρανό, να ψάξω την οδό σου
κι ένα ληγμένο χάδι σου ζωή να ξαναφτιάξω˙
δώσε μου την περίμετρο να βρω το εμβαδό σου,
δίχα φτερά για σένανε μπορώ και να πετάξω.

Όρκο σου δίνω: "Θα σταθώ για πάντα στα σκαλιά σου,
νύχτα κ' ημέρα φύλακας... σκυλί για σέ θα γένω!"
Στείλε μου χάρτη/οδηγό, να μπω στην αγκαλιά σου˙
χρόνια σκληρά κι επώδυνα το τρένο αναμένω.

Πάρε από τη μνήμη μου και σφάξε τη μορφή σου,
θα σ' αγαπώ κι ακέφαλη -γλυκό μου τζιβαέρι-
τράκαρα, πάλι, την καρδιά στην τελική στροφή σου˙
ρέει στο αίμα έρωτας, χωρίς τον γονδολιέρη.

Σύρε το χέρι μου σιγά και βάλ' το στ' όνειρό σου,
γύρω από τη μέση σου, αν είναι, τύλιξέ το
κι άνοιξε τα παντζούρια σου να δω το σκηνικό σου.
Καίει το κάθε άγγιγμα; Aν καίει... φύσηξέ το!

Πόσο πολύ σε πόθησα και σε ποθώ ακόμη,
ψάξε για λίγο -θα το βρεις- στο ζώδιο σου, απόψε˙
έσω φυλάω να σου πω: μια έσχατη συγγνώμη
κ' ύστερις μ' ένα σου φιλί τις φλέβες μου για κόψε.

Koυμέττος Κ.
(23/4/2012, Λευκωσία)