ΣΥΛΗΜέΝΗ, ΚΑΡΔΙά ΜΟΥ!
Mιας κρυφής συνουσίας στερνοπαίδι το Αύριο,
π' αγνοεί τον πατέρα, π' αγνοεί τη μητέρα...
και στην όψη του ύφος αντικρίζω μακάβριο,
κάθε δάκρυ του λάβα κ' η ψυχή του καλντέρα.
Συλημένη, καρδιά μου, στων ονείρων τη σχάση,
ποιας στυγνής τραγωδίας εβαπτίστηκες θύμα;
Κ' η Σελήνη κρυμμένη μες σ' αφέγγιστη φάση,
"ωιμέ!", "τρισαλί μας!"... η γενιά μας: "τι κρίμα!".
Πυραμίδες οι μέρες, σ' ολοσκότεινα χρόνια,
σαν ο Νείλος κυλάει προς το Δέλτα τής Μοίρας,
τα λευκά μας εγίναν, πλέον, κόκκινα χιόνια...
και η τύχη στεφάνι στο κεφάλι μιας χήρας.
Κουμέττος Κ.
(27/3/14 - 11:07 π.μ, Λευκωσία)
Mιας κρυφής συνουσίας στερνοπαίδι το Αύριο,
π' αγνοεί τον πατέρα, π' αγνοεί τη μητέρα...
και στην όψη του ύφος αντικρίζω μακάβριο,
κάθε δάκρυ του λάβα κ' η ψυχή του καλντέρα.
Συλημένη, καρδιά μου, στων ονείρων τη σχάση,
ποιας στυγνής τραγωδίας εβαπτίστηκες θύμα;
Κ' η Σελήνη κρυμμένη μες σ' αφέγγιστη φάση,
"ωιμέ!", "τρισαλί μας!"... η γενιά μας: "τι κρίμα!".
Πυραμίδες οι μέρες, σ' ολοσκότεινα χρόνια,
σαν ο Νείλος κυλάει προς το Δέλτα τής Μοίρας,
τα λευκά μας εγίναν, πλέον, κόκκινα χιόνια...
και η τύχη στεφάνι στο κεφάλι μιας χήρας.
Κουμέττος Κ.
(27/3/14 - 11:07 π.μ, Λευκωσία)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου