ΣΤΗΝ ΤΡΟύΜΠΑ, ΜΙΑ ΣΤΙΓΜή...

Χειμώνας στην καρδιά, με χιόνι τη σκεπάζει,
η άνοιξη να 'ρθει... το θέλει, μα διστάζει.
Ορυμαγδός σιγής, τα πάντα δυναστεύει,
στα έγκατα τής γης... η θλίψη μας χορεύει.

Ληστές ανακαλούν το λυκαυγές τής μέρας,
το δίκιο απειλούν με θάνατο μιας σφαίρας.
Πατρίδος την τιμή, την παίξανε στα ζάρια,
στην Τρούμπα, μια στιγμή... στα κόκκινα φανάρια.

Τριγύρου, μυγδαλιές... ολόγυμνες παρθένες,
ποθούνε αγκαλιές, να μη λογιούνται ξένες.
Ανάπηρη χαρά... στα μάτια κουβαλάνε,
οι μνήμες τους στο χθες, τα φύλλα τους φιλάνε.

κουμέττος κ.
(4/12/14 - 13:06, λευκωσία)