ΝΑΥάΓΙΟ "ΖΗΝΟΒίΑ"
Υφές του χθες οι αναμνήσεις
-απομεινάρια χρονικά-
π’ ανακαλούνε συναισθήσεις,
που μας γελούν ειρωνικά.
Ταξίδια μες στο παρελθόν μας,
σ' αντιμαχίες των Θεών,
των απεχθών, των συμπαθών μας˙
των ανεκπλήρωτων κλεών.
Αντιλαλούν οι παιδικές μας
-οι άγουρες μας οι φωνές-
ομαδικές, γηπεδικές μας˙
της νίκης κ’ ήττας ηδονές.
Μες στην αγκάλη σου, μανούλα,
θηλάζω γάλα προκοπής,
καθώς σχολειού η καμπανούλα,
σιγής φαντάζει βιαστής.
Kαι σ’ ονειρώξεις εφηβείας
ψάχνω το μίτο ιαχής,
ναυάγιο μοιάζω Ζηνοβίας˙
κατάδυση αναψυχής.
Οι ανεπούλωτες πληγές μου,
το αίμα στάζουνε στη γη,
παραμονές μου, διαφυγές μου˙
καρδιάς λογιούνται ναυπηγοί.
Koυμέττος Κ.
(6/3/2013, Λευκωσία)
Υφές του χθες οι αναμνήσεις
-απομεινάρια χρονικά-
π’ ανακαλούνε συναισθήσεις,
που μας γελούν ειρωνικά.
Ταξίδια μες στο παρελθόν μας,
σ' αντιμαχίες των Θεών,
των απεχθών, των συμπαθών μας˙
των ανεκπλήρωτων κλεών.
Αντιλαλούν οι παιδικές μας
-οι άγουρες μας οι φωνές-
ομαδικές, γηπεδικές μας˙
της νίκης κ’ ήττας ηδονές.
Μες στην αγκάλη σου, μανούλα,
θηλάζω γάλα προκοπής,
καθώς σχολειού η καμπανούλα,
σιγής φαντάζει βιαστής.
Kαι σ’ ονειρώξεις εφηβείας
ψάχνω το μίτο ιαχής,
ναυάγιο μοιάζω Ζηνοβίας˙
κατάδυση αναψυχής.
Οι ανεπούλωτες πληγές μου,
το αίμα στάζουνε στη γη,
παραμονές μου, διαφυγές μου˙
καρδιάς λογιούνται ναυπηγοί.
Koυμέττος Κ.
(6/3/2013, Λευκωσία)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου