ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

Αλέξανδρέ μου, φύτρωσες αθάνατος να μείνεις,
τη φήμη σου εθέλησες, παντού, να επεκτείνεις.
Τα θέλω σου ασύμβατα με όχι και με πρέπει,
στη Μέγα μέσα όψη σου θωρώ τ' Ομήρου έπη.

Αριστοτέλη, έσπειρες τα γράμματα, το ήθος,
της μόρφωσής του ήσουνα ακρογωνιαίος λίθος.
Η Θεσσαλία έπεσε, Αμφίπολη και Θήβα,
σαν στους Δελφούς προσκυνητή, γονυπετή τον είδα.

Ο Γρανικός κι η Έφεσος, η Αίγυπτος, Περσία,
Φοινίκη τον εδέχθηκε, Ισσός στην Κιλικία.
Το βλέμμα του αντάμωσαν δεκάδες άλλοι τόποι,
ο Γόρδιος δεν ελύθηκε Δεσμός, αλλά εκόπη.

Των Μακεδόνων Βασιλιά, 'σύ Κύριε της Ασίας,
η σάρισά σου έφτασε σε παρυφές Ινδίας.
Η Πέλλα/μήτρα σ' έστειλε σ' αγκάλη Βαβυλώνας,
ο Δίας σ' αποθαύμασε μαζί κι ο Ποσειδώνας.

Ημίθεος είν' Φίλιππε o υιός σου μ' Ολυμπιάδα,
στον Βουκεφάλα, τ' άτι του, καβάλα η Ελλάδα.
Σαν Φαραώ τον λάτρεψαν˙ προδήλως, παραβύστω,
βασίλειό μου, απάντησε, ας πάει "τω κρατίστω!".

Κουμέττος Κ.
(20-12-2011, Λευκωσία)