ΠΕΡί ΕΥΤΥΧίΑΣ ΚΙ έΡΩΤΑ

Η ευτυχία δεν έχει να κάνει με χώρο ή με χρόνο, αλλά με άνθρωπο κι ανθρώπους. Πρώτιστα, με τον εαυτό μας κι ακολούθως με άλλους. Μια καλή παρέα δημιουργεί κέφι και ραντίζει αληθινά χαμόγελα. Μια καλή παρέα εμπεριέχει ασφάλεια, αλληλεγγύη, ενσυναίσθηση κι εμπιστοσύνη, αλλά κι έρωτα. Η απόλυτη φιλία είναι ο πιο αγνός έρωτας. Αλλά κι ο άλλος δεν είναι μιασμένος. Αλλοίμονο! Ο άλλος είναι η υπέρτατη ευλογία. Φτάνει να κροταλίζουν οι καρδιές τον αμάραντο πόθο, φτάνει να απλώνεις τα χέρια σου και ν' αγκαλιάζεις την αιωνιότητα, να κρατάς ένα χέρι και να διερωτάσαι πόσο λιλιπούτειο είναι το σύμπαν, να κοιτάζεις δυο μάτια και να παρατάς το φεγγάρι και τον Ήλιο, φτάνει να ξυπνάς μες στ' όνειρό σου, φτάνει να νιώθεις απέραντος, να νιώθεις υπέρτατος, ημίθεος, θεάνθρωπος... να νιώθεις τα πάντα, αλλά και το τίποτα... διότι στον απόλυτο έρωτα η απόλυτη στιγμή διαχέεται από την απόλυτη καταστροφή του "εγώ" εώς και τον απόλυτο θρίαμβό του, μιας και καταφέρνει να υπάρχει μες στην ανυπαρξία του, διότι καταφέρνει να υπάρχει μες στο "συνυπάρχει", διότι μεταποιείται και μετεξελίσσεται από οδοστρωτήρα ολέθρου... σε άσπιλη κι άχραντη, διάφανη και διαπερατή άνοιξη φωτός κι αέναη κι εύοσμη ανθοφορία ψυχικού εξευγενισμού κι υπαρξιακής ταυτότητας.

κουμΕττος κ.
(16/8/17 - 10:03, λευκωσία)