Πάντα, θα σου λείπει η άνοιξη. Ακόμη κι όταν... θα έρθει. Διότι η πραγματική άνοιξη, ποτέ, δεν έρχεται... εμείς, τη φέρνουμε....

κουμΕττος κ.
(10/11/17 - 20:19, λευκωσία)

Έχουμε την τάση να δικαιολογούμε τα σφάλματά μας. Ακόμη, και τα εγκλήματα. Βλέπετε... το πιο δύσκολο, δεν είναι να μας συγχωρούν οι άλλοι, αλλά εμείς... τον εαυτό μας.....

κουμέττος κ.
(10/11/17 - 06:59, λευκωσία)

Δεν έχεις προορισμό. Μη σε ξεγελούν οι σταθμοί. Κατέβηκες... τέλος. Άλλο τρένο... δε θα έρθει.

κουμέττος κ.
(10/11/17 - 06:39, λευκωσία)

Μη μου πεις. Ξέρω! Καλύτερα να μην ήξερα, φυσικά. Διότι κάθε γνώση... στοιχίζει, πάντα.... κι έναν Παράδεισο.

κουμέττος κ.
(10/11/17 - 06:07, λευκωσία)

Τι κι αν μεγάλωσε! Κουβαλάει, μέσα του, κι ένα μικρό παιδί. Σαν κάτι παπούτσια μας.... που, μες στο φθινόπωρο, κουβαλάνε, ακόμη, και λίγη άμμο... των καλοκαιρινών μας διακοπών......

κουμέττος κ.
(10/11/17 - 05:54, λευκωσία)

Τόσο άγνωστοι ξανασυναντηθήκαμε, που δεν ήταν διόλου απίθανο... να ξαναερωτευτούμε από το μηδέν.

κουμΕττος κ.
(9/11/17 - 18:56, λευκωσία)

Γεννηθήκαμε θνητοί. Κι οφείλουμε να ζήσουμε ως θνητοί. Χωρίς ψευδαισθήσεις.

κουμΕττος κ.
(9/11/17 - 16:02, λευκωσία)

Έκπτωτος Νοέμβρης. Επαίτης χαδιών... νυσταγμένος. Χωρίς λεζάντες. Το κάδρο άδειο. Γυμνό. Απόδημα σχήματα. Κι ζωή σου... περίμετρος, χωρίς εμβαδό. Λείπεις. Η πόρτα ανοιχτή. Μα η εξώπορτα... κατάκλειστη.

κουμΕττος κ.
(9/11/17 - 15:52, λευκωσία)

Κάθε Νοέμβριο αλλάζω ρότα. Δεν είμαι, πλέον, τόσο συμπάθητικός και καλός με τους πολλούς. Κι όσο πλησιάζουν τα Χριστούγεννα... γίνομαι όλο και πιο ειλικρινής. Περισσότερο άνθρωπος. Λιγότερο Θεός.

κουμΕττος κ.
(9/11/17 - 15:35, λευκωσία)

Δεν ξέρουμε πόσο όμορφη είναι η μέρα. Μέχρι που έρχεται η νύχτα. Αλλά κι η νύχτα με τ' άστρα της και το φεγγάρι της... πανέμορφη μάς φαίνεται. Και κάπως έτσι... ξεχνάμε το άπλετο φως. Και κάπως έτσι... συμβιβαζόμαστε στο σχεδόν σκοτάδι. Συμβιβαζόμαστε στο λίγο. Στην απώλεια. Στον πόνο. Στον χρόνο. Στον θάνατο.

κουμΕττος κ.
(8/11/17 - 21:46, λευκωσία)

Θα έρθει, άραγε, η άνοιξη; Θα μας συγχωρέσει και πάλι; Ποιος ξέρει!

κουμΕττος κ.
(7/11/17 - 22:11, λευκωσία)

Πάντα,
δυο μάτια μάς κοιτάζουν.
Πάντα,
δυο μάτια μάς δικάζουν.

κουμΕττος κ.
(7/11/17 - 16:56, λευκωσία)

Πριν από εσένα; Ολόκληρη! Μαζί σου; Ολόκληρη! Μετά από εσένα; Ολόκληρη! Κατάλαβες, τώρα, τη διαφορά τής γυναίκας από το κοριτσάκι... ή του άντρα από το αγοράκι;

κουμΕττος κ.
(7/11/17 - 16:19, λευκωσία)

Με τους μαθητές μου έμαθα και μαθαίνω πολλά. Ιδιαίτερα, έμαθα να είμαι όσο μπορώ πιο δίκαιος. Διότι την ώρα που είμαι δικαστής τους είμαι και κατηγορούμενος. Εγώ, δικάζω τα παραπτώματά τους κι αυτοί δικάζουν τη δικαιοσύνη μου. Λοιπόν, δε γνώρισα καλύτερους δικαστές... από τις παιδικές ψυχές.

κουμΕττος κ.
(7/11/17 - 15:33, λευκωσία)

Φόβος είναι να πνίγεσαι μες σ' ένα ποτήρι. Και το χειρότερο; Άδειο.

κουμΕττος κ.
(7/11/17 - 14:57, λευκωσία)

Να συμβιβαστώ σε τι; Στη δυστυχία μου;

κουμΕττος κ.
(7/11/17 - 14:49, λευκωσία)

Χώρισαν. Δεν υπήρξαν δάκρυα. Τι να ποτίσεις; Τι να φυτρώσει;

κουμΕττος κ.
(7/11/17 - 06:54, λευκωσία)

Κι η αγάπη δεν είναι μάχη. Ξέχνα το! Είναι, άνευ όρων κι αμφοτέρωθεν..... υποταγή.

κουμΕττος κ.
(7/11/17 - 06:36, λευκωσία)

Και μας ενώνουν, πιότερο.... αυτά, που μας χωρίζουν!

κουμΕττος κ.
(7/11/16 - 19:11, λευκωσία)

Γιατί πνίγεσαι στην ξηρά; Είναι τόσο όμορφη η θάλασσα........

κουμΕττος κ.
(7/11/17 - 03:49, λευκωσία)

Το πιο τραγικό δεν είναι που -ακόμη- κρύβεσαι, αλλά που αγνοείς.... πως ουδείς, πλέον... δε σε ψάχνει........

κουμΕττος κ.
(7/11/13 - 06:59, λευκωσία)

Τα χάδια σου... οι πιο μακροσκελείς περιλήψεις μου.....

κουμΕττος κ.
(7/11/16 - 18:57, λευκωσία)

Οι δειλοί, συνήθως, δε χάνουν....... αλλά, ποτέ, δεν κερδίζουν!

κουμΕττος κ.
(7/11/16 - 19:14, λευκωσία)

Και γιατί να θέλω να βρω ή να με βρει ο Θεός; Εγώ, μικρός... όταν έκανα μαλακίες έτρεχα να κρυφτώ, για να μη με βρει η μάνα μου.

κουμΕττος κ.
(6/11/2017 - 19:36, λευκωσία)

Ο ΔΟΛΟΦόΝΟΣ; O EAYTόΣ ΣΟΥ!

Σέρνεσαι χάμω, τ' άστρα σου έσβησαν...
σ' όνειρα κούφια... τραβολογιέσαι,
φεύγουν οι μέρες, πάνε τα χρόνια σου,
κλαις και χτυπιέσαι, μα το αρνιέσαι.

Γύρισες πλάτη, σ' όλα... που πόθησες....
κίβδηλες πλάνες σ' αλληθωρίζουν,
πάψε, σταμάτα, μη μου ξοδεύεσαι.............
όσα που έχεις... δε σε γεμίζουν.

Ο Εφιάλτης μες στον καθρέφτη σου,
φίλος σου είναι -ο πιο γνωστός σου-
κ' η μαχαιριά του από το χέρι σου·
ο δολοφόνος; O εαυτός σου!

κουμΕττος κ.
(6/11/2017 - 18:45, λευκωσία)

Κι όταν έχασα τη μάνα μου........
άρχισα ν' αναζητάω τον Θεό.
Πριν... δεν Τον είχα ανάγκη.

κουμΕττος κ.
(6/11/2017 - 17:26, λευκωσία)

ΠΑΤΡίΔΑ ΜΟΥ, ΑΚΡίΔΑ ΜΟΥ....

Στυγνή στις τσέπες παγωνιά...
και άδειες οι παλάμες,
τα όνειρα ξεπάγιασαν............
και τρύπιες οι πιτζάμες.

Η πιο βαριά μας χειμωνιά,
χωρίς σταγόνα μία,
τα πάντα, γύρω, ερημιά....
και όαση καμία.

Πατρίδα μου, ακρίδα μου....
που τρώεις τα παιδιά σου,
που δεν αφήνεις, πίσω σου...
μια ψίχα 'π' τα ψωμιά σου.

Μαντήλια μες στα χέρια τους....
κουνιούνται, ξομακραίνουν,
σαλπάρουνε στα πέλαγα.........
αχ, κι όσο πάν' μικραίνουν.

Κι αποδημούν, σαν τα πουλιά.......
να ζήσουν... ψάχνουν τρόπο,
φωλιά να βρουν και ζεστασιά,
σε άλλον, πλέον, τόπο.

κουμΕττος κ.
(6/11/2017 - 16:09, λευκωσία)

Πονάς και δακρύζεις, σιωπηρά... ενώ οι άλλοι -αμέριμνα- χαμογελούνε. Μην τους κατηγορείς. Οι άλλοι... είναι αθώοι...

κουμΕττος κ.
(6/11/14 - 18:48, λευκωσία)

Καμία σχέση! Ποιος σου είπε πως ο δικός μου Παράδεισος μοιάζει με τον δικό σου;

κουμΕττος κ.
(5/11/17 - 13:41, λευκωσία)

Ερωτική πράξη! Συγκεχυμένη κατάσταση, πάντως. Δεν προσφέρεται, για πολλά συμπεράσματα. Διότι δίνοντας, κάποιος...... συγχρόνως, παίρνει......

κουμΕττος κ.
(5/11/17 - 08:55, λευκωσία)

- Πότε θ' αγαπήσω, παππού μου;
- Στην αρχή, θα νομίζεις πως αγαπάς, παιδί μου... αλλά αγάπη δε θα είναι. Αγάπη θα είναι... αν κι όταν αγαπήσεις, ως το ξεχείλισμα τής καρδιάς σου, τον εαυτό σου• διότι, μόνο, τα ξεχειλισμένα ποτήρια μπορούν να δώσουν ανυστερόβουλη αγάπη. Τα λειψά..... να πάρουν θέλουν...........

κουμΕττος κ.
(5/11/17 - 08:26, λευκωσία)

Μικρά παιδάκια γινόμαστε στον έρωτα. Μην πλησιάσει και μην αγγίξει, ουδείς, το παιχνίδι μας. Θα γίνει χαμός.... κλάμα, οδυρμός. Μικρά παιδάκια γινόμαστε στον έρωτα. Διότι, έτσι, πρέπει! Πού είναι το παράλογο; Το παιχνίδι μας....... είναι παιχνίδι μας, διάολε . + - Έλα, όμως, που όταν δεν έχουμε.... θέλουμε το παιχνίδι τού άλλου. Όχι, οποιοδήποτε. Του άλλου! Μικρά παιδάκια γινόμαστε στον έρωτα......

κουμΕττος κ.
(5/11/17 - 07:51, λευκωσία)

Λόγια... λόγια... λόγια. Οι πράξεις βαρυφορτώθηκαν τόσο με προσδοκίες. Ούτε βήμα δεν έκαναν. Λύγισαν τα γόνατά τους και σωριάστηκαν στο χώμα.

κουμΕττος κ.
(5/11/17 - 07:14, λευκωσία)

Φλερτάρει ο Ουρανός τη Γη. Ψιλόβροχα φθινοπωρινά βλέμματα. Η Γη υγραίνεται. Πόση αβρότητα!

κουμΕττος κ.
(5/11/17 - 07:07, λευκωσία)

Δε θα μας πλήγωνε, που δεν έχουμε φτερά, αν δεν υπήρχε ο ουρανός... να μας το υπενθυμίζει.

κουμΕττος κ.
(4/11/17 - 21:50, λευκωσία)

Κι αν είμαστε ονειροπόλοι.... είναι που άλλη διέξοδος σωτηρίας....... δεν υπάρχει. Κι αν είμαστε ονειροπόλοι... είναι που η πραγματικότητά μας φλέγεται.

κουμΕττος κ.
(4/11/17 - 21:30, λευκωσία)

Ανώδυνοι τοκετοί...... δεν υπάρχουν στην Ποίηση!

κουμΕττος κ.
(4/11/16 - 19:44, λευκωσία)

Αφιερώνεις χιλιάδες ώρες σ' έναν άνθρωπο κι έξαφνα δυο άγνωστοι. Δεν είναι τραγικά υπέροχο να νιώθεις τόσο μαλάκας; Χα!χα! Κι όμως η ουσία δεν είναι στον άλλον, αλλά σ' εσένα. Είναι στο πού ήσουν πριν... και στο πού είσαι τώρα. Είναι στο... προς τα πού μετακινήθηκες. Προς τον Παράδεισο...... ή προς την Κόλαση;

κουμΕττος κ.
(4/11/17 - 17:11, λευκωσία)

Η κατηφόρα κι η ανηφόρα είναι θέμα σημείου θέασης.

κουμΕττος κ.
(4/11/17 - 09:09, λευκωσία)

Οι ηλίθιοι δεν αλλάζουν κατεύθυνση. Θα σε ποδοπατήσουν. Θα θελήσουν να περάσουν από πάνω σου. Αγνοούν πως είσαι... νάρκη.

κουμΕττος κ.
(4/11/17 - 08:12, λευκωσία)

Το να θέλω να σε βλέπω, χωρίς να σ' έχω... είναι η έσχατη επιλογή μου. Το να θέλω να σε βλέπω, χωρίς να σ' έχω... το ξέρω.... δεν είναι, πλέον, έρωτας. Είναι ευθανασία!

κουμΕττος κ.
(4/11/17 - 07:42, λευκωσία)

- Κι ο κόσμος, παππού μου; Όμορφος ή άσχημος;
- Καθρέφτης σου, παιδί μου. Βλέπεις αυτό που είσαι.

κουμΕττος κ.
(4/11/17 - 07:19, λευκωσία)

Πάντα, ξεκινώ το αμάξι μου... και βάζω όπισθεν. Όταν φεύγω από τον Κορμακίτη μου... μου παίρνει κάποια ώρα να εναρμονίσω τα θέλω μου... με τα πρέπει μου.....

κουμΕττος κ.
(4/11/17 - 07:06, λευκωσία)

Στην αγάπη δίνεσαι. Δίνεσαι, χωρίς ν' αφήνεις υπόλοιπο. Χωρίς να μετράς. Χωρίς να ζυγίζεις. Η αγάπη δεν είναι δικαιοσύνη. Ούτε ισορροπία. Η αγάπη είναι πτώση. Πτώση δοτική... που σήμερα, εν έτει 2017, σχεδόν...... εξαλείφθηκε.

κουμΕττος κ.
(3/11/17 - 20:34, λευκωσία)

Να καταδύεστε μες στους ανθρώπους. Κι η νεκρά θάλασσα... θάλασσα φαίνεται στην επιφάνεια.

κουμΕττος κ.
(3/11/17 - 18:39, λευκωσία)

Αυτός, που θρηνεί......
θέλει τον χρόνο του.
Άδικα, λοιπόν, του χαμογελάτε!
Για τον τυφλό...
δεν έχει διαφορά..........
η μέρα από τη νύχτα.

κουμΕττος κ.
(3/11/17 - 18:14, λευκωσία)

Έρωτας σημαίνει, εκατέρωθεν, διαύγεια στα βλέμματα. Σημαίνει να βλέπεις στα τρίσβαθά τους.... ψυχές -διανθισμένες- μ' ανέσπερα χαμόγελα.

κουμΕττος κ.
(3/11/17 - 17:59, λευκωσία)

Όταν έχεις κολλημένο το χέρι σου στα μάτια σου, δεν καταλαβαίνεις πως είναι χέρι. Έτσι, κι ο άνθρωπός σου. Μπορεί να είναι, δίπλα σου, για χρόνια... και να μην τον αναγνωρίζεις.

κουμΕττος κ.
(3/11/17 - 17:34, λευκωσία)

Συγγνώμη! Σου έδωσα περισσότερη αλήθεια απ' όσην μπορούσες ν' αντέξεις.

κουμΕττος κ.
(3/11/17 - 15:05, λευκωσία)

- Κι η ευγένεια, παππού μου;
- Ευλογημένο ψιλόβροχο, παιδί μου. Λιώνει, τρυφερά... και τη ζάχαρη... και το αλάτι.

κουμΕττος κ.
(3/11/17 - 14:40, λευκωσία)

Η απύθμενη μαγεία τής ωρίμανσης τής ψυχής μας καθρεφτίζεται στον αφαιρετισμό της. Και δεν αναφέρομαι, μόνο, στο τι -αξιολογικά- κρίνοντας... πετά και στο τι αφήνει... αλλά, κυρίως, στο πώς και πόσο -περίτεχνα- πλέον, συμπυκνώνει... χιλιάδες άχρονες αιωνιότητες σ' απειρελάχιστες φθινοπωρινές ψιχάλες, διανθίζοντας την αποδημιά μ' ολόλευκα μαντήλια, διότι ο σεβασμός στον αποχαιρετισμό... αν και δεν αποδεικνύει πως πήραμε το μάθημά μας, αποδεικνύει πως έχουμε αφομοιώσει κανόνες και τρόπους υγιούς συμπεριφοράς κι ο δρόμος τού περαιτέρω εξευγενισμού μας, παραμένει, ακόμη... ορθάνοιχτος.

κουμΕττος κ.
(2/11/17 - 14:14, λευκωσία)

Κι ονειρευόμαστε. Κι όλο φεύγουμε... για τόπους αλαργινούς. Τόπους, που δεν ξέρουμε και, κυρίως, που δε μας ξέρουν. Διότι το δεύτερο μάς είναι πιο απαραίτητο. Μας είναι η απόλυτη ανακούφιση. Η απόλυτη συγχώρεση. Η απόλυτη επανεκκίνηση. Και το μιλίμετρο... και πάλι στο μηδέν. Κι ας είναι η μηχανή... ξεχαρβαλωμένη. Ποιος τη βλέπει!

κουμΕττος κ.
(1/11/17 - 21:54, λευκωσία)

Πίσω από κάθε μας χαμόγελο κρύβεται κι ένας Γολγοθάς και μια σταύρωση. Αλλά και μια ανάσταση. Μια ανάσταση, που μας έστησε στο ραντεβού μας. Που πέρασε το τριήμερο κι ούτε που φάνηκε. Που πέρασε το τριήμερο... κι ούτε που σκέφτηκε να μας κάνει ένα τηλέφωνο. Μι' αναπάντητη, έστω. Κι αυτή η αδιαφορία....... πιότερο, πληγώνει..... πιότερο, σκοτώνει........

κουμΕττος κ.
(1/11/17 - 21:24, λευκωσία)

Δεν ήταν χάδια. Σκανάρισμα ήταν... για να σ' έχω. Ήξερα καλά πώς θα έφευγες.

κουμΕττος κ.
(1/11/17 - 20:14, λευκωσία)

Με κουράζουν οι κατά γράμμα άνθρωποι. Αυτοί λέω, οι ολιγόμυαλοι... που σε ξυπνάνε, για να σου δώσουν στην ώρα του... το υπνωτικό σου.

κουμΕττος κ.
(1/11/17 - 18:04, λευκωσία)

Συλλέγω συγγνώμες. Τις βάζω στη σειρά, μπροστά μου. Από την πιο κοντή προς την πιο ψηλή. Να με βλέπουν και να τις βλέπω στα μάτια, όλες. Να μην μπορούν να κρύβονται η μια πίσω από την άλλη. Διότι είναι, σε όλους, γνωστό... πως συνήθως κρύβεται... όποιος λέει ψέματα· όποιος λέει πράγματα, που δεν τα εννοεί. Κ' οι συγγνώμες είν' επιρρεπείς...... σε κάτι τέτοια. Λάθος! Πάρα πολύ επιρρεπείς, ήθελα να πω.

κουμΕττος κ.
(1/11/17 - 15:00, λευκωσία)

Αναζητώ, πάντα, την ουσία και την αξία, στα βαθιά. Ξέρω καλά.... πως τα διαμάντια και τα μαργαριτάρια.... δεν τα βρίσκεις στην επιφάνεια. Αλλά αν..... κάποτε, μου τύχει.... να δείτε τι χαρές, που κάνω.......

κουμΕττος κ.
(1/11/17 - 7:17, λευκωσία)

Πεθαίνω, μόλις φτάσω στον προορισμό μου. Πεθαίνω, μες σε μια βαρεμάρα θανατηφόρα. Μονάχα, ο δρόμος... με σώζει!

κουμΕττος κ.
(1/11/15 - 10:49, λευκωσία)

Κι ότανε δε θα 'χεις πού να πας... μην έρθεις σ' εμένα. Μ' αρέσει να 'μαι προτεραιότητα. Όχι... έσχατη ελπίδα...

κουμΕττος κ.
(1/11/13 - 17:59, λευκωσία)

ΓΙΑ ΣΣΙύΨΕ, ΠΕΝΤΑΔάΧΤΥΛΕ......

πο' ν' έσσιυψες, ποττέ σου,
για σσιύψε, απροσσιύνητε,
π' αρνιέσαι κάθε φέσιν...
τζι' εγιώνι 'ννά σου το γρωστώ,
εν δέχουμαι πεσσκέσιν.

Τα γρόνια, Πενταδάχτυλε,
που είμαι ξόμακρά της........
ανάφκουν, μέσα μου, λαμπρόν...
χτυπούν με... με κουρπάτζιν,
τζιαι τρέσσιει δίχ' αναπαμόν,
το δάκρυν μου αρκάτζιν.

Για σσιύψε, Πενταδάχτυλε,
για πε της ν' αψηλώσει,
στες μούττες, πάνου, των ποδκιών...
να στήσει το κορμίν της,
για να τη δω, για νακκουρίν....
για να χαρώ το δειν της.

Τα γρόνια, Πενταδάχτυλε,
αχ, φεύκουσιν τζιαι πάσιν.....
τζι' εγιώ γερνώ μες στη ζωήν,
μ' έναν καμόν κουττούτσιην......
εις στην Τζιερύνειαν να στραφώ,
ας εν... μες στο σεντούτζιν.

κουμΕττος κ.
(31/10/17 - 18:11, λευκωσία)

Μην πέφτεις στην παγίδα, για εύκολα συμπεράσματα, αν δεν ξέρεις τα γεγονότα από την αρχή. Διότι κάποιος, που νομίζεις πως σου κλείνει το μάτι... ίσως, απλά, ν' άνοιξε το άλλο.

κουμΕττος κ.
(31/10/17 - 16:19, λευκωσία)

Κι όταν σε γνώρισα, λίγο... χαμογέλασα. Κι ας μην ξέρω... πόσο απέχει το λίγο από το πολύ... ή πόσο πολύ εμπεριέχεται μες στο λίγο.

κουμΕττος κ.
(31/10/16 - 22:42, λευκωσία)

ΚάΘΕ ΠΡώΤΗ ΤΟύ ΝΟέΜΒΡΗ...

Κάθε πρώτη τού Νοέμβρη...
μακρακούγονται ερπύστριες
κ' οι ψυχές μας... Πατησίων...
των παιδιών μας προασπίστριες.

Μια κραυγή... Πολυτεχνείο...
ξεγεννά αυτός ο μήνας [...]
κι αλυσίδες, που μας σέρναν...
σε υπόγεια καραντίνας.......
ξαναέρχονται στη μνήμη...
κουβαλώντας την οδύνη.

Τι κι αν ήρθαν... ήρθαν, πάλι...
άλλες χούντες, μ' άλλες μάσκες;
Στ' αψηλά πλησιάζ' η Ώρα,
που θα ρίξουμε... τραγιάσκες.

κουμΕττος κ.
(1/11/14 - 8:21, λευκωσία)

Οι άντρες δεν κλαίνε. Οι γυναίκες μάς είπαν, μόνο, κλαίνε. Και σταματήσαμε, νωρίς, να κλαίμε. Και μεγαλώσαμε, απότομα. Μα κάθε που βλέπουμε γυναίκα τρέχουμε, κοντά της. Χουφτώνουμε, εναλλάξ, τα βυζιά της και τα θηλάζουμε, για ώρες. Όταν χορτάσουμε μάς παίρνει αγκαλιά και μας χτυπάει, τρυφερά, στην πλάτη. Κι αφού ρευτούμε... κατόπιν, καρφώνουμε... μ' ευγνωμοσύνη, το βλέμμα μας..... μες στο δικό της. Κι αυτή, αμέσως, αρχίζει να δακρύζει. Να δακρύζει το δικό μας το δάκρυ, για να παραμένουμε, εμείς, άντρες.... ψεύτικες σε κομπολόγια χάντρες.....

κουμΕττος κ.
(31/10/17 - 06:24, λευκωσία)

Ο ΔΙΚόΣ ΜΟΥ Ο ΧΡΙΣΤΟύΛΗΣ

Ο δικός μου ο Χριστούλης,
άπλετα, χαμογελάει..............
έχει βλέμμα, δίχα φθόνο....
δε βολεύεται σε θρόνο.......
και τους πάντες αγαπάει.
Ο δικός μου ο Χριστούλης,
ο δικός μου ο Θεός,
είναι άσπρος, είναι μαύρος,
είναι βάζελος και γαύρος,
είναι άνθρωπος καλός.

Ο δικός μου ο Χριστούλης,
όπου τον καλούν πηγαίνει,
είναι άσχημος, χοντρούλης.........
κοντοπίθαμος μικρούλης........
κι ούτε γράμματα μαθαίνει.
Ο δικός μου ο Χριστούλης,
είναι Βούδας κι ο Αλλάχ,
Μανιτού κι ο Αλφαντούρ μου,
Χριστιανός, μα κι ο γκιαούρ μου,
ο Κολόμβος κι ο Σεβάχ.

Ο δικός μου ο Χριστούλης,
είναι δόρυ μου κι ασπίδα...
της ζωής αλφαβητάρι,
των ονείρων μου οι φάροι......
ξενιτιά μου κι η πατρίδα.
Ο δικός μου ο Χριστούλης,
στο δικό μου το μυαλό,
είναι ουρανός γαλάζιος,
των ιππέων ο Σαβάζιος,
μια βαρκούλα στο γιαλό.

Ο δικός μου ο Χριστούλης,
είναι Φαραώ κι ο Δίας,
είναι Όμηρος, Καβάφης,
γεωργός, βοσκός, σαράφης....
μα κι ο γλύπτης ο Φειδίας.
Ο δικός μου ο Χριστούλης,
στη δικιά μου την καρδιά,
είναι βρέφος κι ο παππούλης,
ο γλυκός μου πατερούλης.....
κι η καλή μου η γιαγιά.

Ο δικός μου ο Χριστούλης,
της μανούλας είναι χάδι,
Ήλιος είναι κι η Σελήνη,
είναι Αλαντίν και τζίνι,
είναι φως μες στο σκοτάδι.
Ο δικός μου ο Χριστούλης,
ξέρει να με συγχωρνά,
τρυφερά, να με κοιτάζει,
να μου λέγει: "Δεν πειράζει!"...
και κρασί να με κερνά.

Ο δικός μου ο Χριστούλης,
σ' εκκλησιές, για λίγο, μπαίνει,
μες σ' εντατικές γυρίζει,
μες σε φυλακές δακρύζει,
στα μπουρδέλα κατεβαίνει.
Ο δικός μου ο Χριστούλης,
έχει τόση αγκαλιά....
που χωρά, όλη, την πλάση,
όρη, θάλασσες και δάση,
δίχα διάκριση καμιά.

κουμΕττος κ.
(30/10/17 - 19:29, λευκωσία)

Το να λες είμαι Έλληνας δεν αρκεί. Προϋποθέτει μεγαλοψυχία τόση, που να χωράει εκατό οικουμένες.

κουμΕττος κ.
(30/10/17 - 16:09, λευκωσία)

Αυτοδίδακτες μέρες. Ορφανές κι από ελπίδα. Μα μες στ' ανέλπιδο έγιναν... οι μεγαλύτερες εκπλήξεις.

κουμΕττος κ.
(30/10/17 - 06:54, λευκωσία)

Ο χρονός κυλά. Τα ρολόγια τον υπολογίζουν με ώρες, λεπτά, δευτερόλεπτα. Ενώ εγώ... με τα φιλιά σου.

κουμΕττος κ.
(30/10/17 - 06:29, λευκωσία)

ΓΕΡΑΣΜέΝΑ ΠΑΙΔΙά..........

Γερασμένα παιδιά............
σ' έναν κόσμο ρουφιάνων,
θεατρίνων, πουτάνων,
αρχηγών λαοπλάνων.
Γερασμένα παιδιά............
μπάσταρδο τ' όνειρό τους,
των γονιών τους... δικό τους,
το ανεκπλήρωτό τους.

Γερασμένα παιδιά...........
πριν -ακόμη- γεράσουν,
πριν -ακόμη- παιχνίδι,
πριν -καλά- το χορτάσουν.
Γερασμένα παιδιά..........
από άγουρα... σάπια,
καταπίνουνε χάπια,
κ' οι ρυτίδες δρολάπια.

Γερασμένα παιδιά............
σ' εργοστάσια σχολεία,
η ζωή τους δουλεία,
δίχα κόμμα, τελεία.
Γερασμένα παιδιά...........
των εμπόρων βιασύνη
κ' η αισχρή μας ευθύνη;
Συνεργοί στην οδύνη!

κουμΕττος κ.
(29/10/17 - 15:42, λευκωσία)

- Απόλυτος έρωτας. Ανοξείδωτος πόθος.
- Άκου ανοξείδωτος πόθος... χα!χα! Καύλα... καύλα, τη λένε, κορίτσι μου. Ακούς; Καύ-λα! Πες το, μαζί μου.... καύ-λα.....

κουμΕττος κ.
(29/10/17 - 14:42, λευκωσία)

Για να λάμψεις διά της απουσίας σου, από τη ζωή κάποιου... προέχει και προϋποθέτει να έλαμπες διά της παρουσίας σου.

κουμΕττος κ.
(29/10/17 - 14:22, λευκωσία)

Σε είδα. Άλλαξες! Δε σου έμοιαζες. Τι να σου πω; Ξέρασα.

κουμΕττος κ.
(29/10/17 - 12:04, λευκωσία)

Δε μου λες; Πόσες φορές αρνήθηκες την καρδιά σου; Τόσες είναι κ' οι φορές, που ο Εφιάλτης σου... εμφανίστηκε στον Ξέρξη σου......

κουμΕττος κ.
(29/10/17 - 10:16, λευκωσία)

Σε μεγάλες οικογενειακές χαρές, γίνεται κι ένα σιωπηρό μνημόσυνο προς αυτούς που έφυγαν. Σε αυτούς που έφυγαν, πρόωρα... είτε στα δέκα τους, είτε στα πενήντα τους, είτε στα εκατό τους. Διότι όταν φεύγουν δικοί μας άνθρωποι, πριν από εμάς... πάντα, φεύγουν... πρόωρα. Κι οι όποιες οικογενειακές χαρές... κουβαλούν κι ένα μειδίαμα μελαγχολικής ευτυχίας............

κουμΕττος κ.
(29/10/17 - 09:33, λευκωσία)

Και στην αγάπη να 'στε γρήγοροι, όπως τα χελιδόνια. Άρχισαν να ψυχραίνουν οι καρδιές; Γι' άλλες. Πιο ζεστές! Πριν φανεί ο χειμώνας. Ο χειμώνας... δεν είναι παίξε-γέλασε. Είναι θάνατος!

κουμΕττος κ.
(29/10/17 - 08:33, λευκωσία)

Κι η Κερύνεια μάς αναμένει. Μας αναμένει στο λιμανάκι της. Και ξέρετε πώς! Όπως κάτι μανάδες ναυτικών, που όσο περνάει ο καιρός.... αναμένουν, πλέον......... το χειρότερο.

κουμΕττος κ.
(29/10/17 - 08:21, λευκωσία)

Λες κ' η μοίρα μας τ' ΟΧΙ..........

κουμΕττος κ.
(28/10/16 - 11:45, λευκωσία)

Μου επιτρέπεις, Ντίνο μου; Ενός λεπτού κραυγή, για όσους κώλωσαν την τελευταία στιγμή κι αρνήθηκαν να διεκδικήσουν τ' όνειρό τους.

κουμΕττος κ.
(28/10/16 - 15:04, λευκωσία)

Υπομονή, φιλαράκο μου. Υπομονή να νυχτώσει. Τη μέρα... πολλές ψυχές... τις νομίζουμε για Παναγίες. Ξεγελιόμαστε! Δεν καλοφαίνεται, βλέπεις... κι η κόκκινη λάμπα τους.

κουμΕττος κ.
(28/10/17 - 08:42, λευκωσία)

Καμία σχέση (ούτε και με τον εαυτό μας), δεν επιβιώνει... αν δεν έχει αρμονία. Άλλη λέξη... πιο εύστοχη, δεν κατάφερα να εντοπίσω.

κουμΕττος κ.
(27/10/17 - 20:28, λευκωσία)

Είδες γυναίκα να γεννά; Ένα να θυμάσαι! Οι μεγαλύτερες χαρές γεννιούνται με αφόρητο πόνο.

κουμΕττος κ.
(27/10/17 - 19:19, λευκωσία)

Ισότητα ΔΕΝ σημαίνει και δικαιοσύνη. Δικαιοσύνη ΔΕΝ ΕίΝΑΙ να ξεκινούν τον αγώνα από την ίδια γραμμή εκκίνησης... ο πεινασμένος κι ο χορτάτος.

κουμΕττος κ.
(27/10/17 - 19:08, λευκωσία)

Ποτέ μας, δε θα έχουμε αυτά που θέλουμε, διότι ποτέ μας δε θελήσαμε αυτά που έχουμε. Διότι μάθαμε να κυνηγάμε την ευτυχία... ακόμη, κι όταν.... την κρατάμε αγκαλιά.

κουμΕττος κ.
(27/10/17 - 18:38, λευκωσία)

Κι ό,τι δεν τους βόλευε το έριξαν μες στην πυρά... ή στη μυθολογία.

κουμΕττος κ.
(27/10/17 - 06:37, λευκωσία)

Αν θες να ξεπεράσεις τον αντίπαλό σου... κολάκευσέ τον. Θα μαρμαρώσει.

κουμΕττος κ.
(26/10/17 - 21:22, λευκωσία)

Μαζί σου, όπου κι αν είμαι... είμαι στο σωστό μέρος.

κουμΕττος κ.
(26/10/17 - 20:07, λευκωσία)

Σε αχρηστία ο εγκέφαλος. Σιγά-σιγά θα επέλθει κι η αναμενόμενη μετάλλαξη. Άνθρωποι, χωρίς κεφάλι.

κουμΕττος κ.
(26/10/17 - 19:34, λευκωσία)

ΠΡΟΜάΝΤΕΜΑ ΤΟύ έΡΩΤΑ

Αλύτρωτη οδύνη μου.....
χρησμός ο σπαραγμός σου,
ο πόνος σου, σαν πόνος μου,
η θλίψη σου, σαν κλώνος μου,
συνάμα... κι ο λυγμός σου.

Σ' ανυποψίαστες στιγμές....
μαζί σου... στήριγμά σου,
προμάντεμα τού έρωτα...
σαν φως μες στ' αφανέρωτα,
το κάθε κοίταγμά σου.

Κι ανθίσανε, απρόσμενα...
μυριάνθεμα λουλούδια,
οι λύπες, πίσω, ξέμειναν,
τα μοιρολόγια έγιναν....
ολόχαρα τραγούδια.

Κι αμάραντο... το όνειρο....
δεν έσβησε, πριν φέξει...
μα την αυγή αγνόησε
και δυο καρδιές ευνόησε.....
να θεωθούν στη ζεύξη.

Ανέσπερος ο πόθος μας...
και τ' άστρα κι η Σελήνη,
ζηλεύουν τ' αχαλίνωτο......
(με λόγια; Είν' ανείπωτο!),
μες στη ζεστή μας κλίνη.

κουμΕττος κ.
(26/10/17 - 18:12, λευκωσία)

Κι η μάνα μου· μη με ακούσει να βήξω στον ύπνο μου. Έρχεται και μου φέρνει νερό. Και κατεβαίνει, ξανά, στον κάτω κόσμο.

κουμΕττος κ.
(25/10/17 - 22:49, λευκωσία)

Κι η αγάπη; Ένας ορίζοντας, που όσο τον πλησίαζε... τόσο ξεμάκραινε.

κουμΕττος κ.
(25/10/17 - 22:39, λευκωσία)

Τίποτα, δε θα αναγνωρίσεις, αν δεν το έχεις ξανασυναντήσει. Τίποτα, δεν έρχεται, αν δεν ήρθε, ήδη. Και τίποτα... δε θα μάθεις, αν δεν το ξέρεις, ήδη.

κουμΕττος κ.
(25/10/17 - 22:31, λευκωσία)

Μην αναζητάτε το νόημα τής ζωής. Δώστε της το. Όπως όταν είναι ανάλατο το φαγητό και τ' αλατίζετε.

κουμΕττος κ.
(25/10/17 - 22:08, λευκωσία)

Συνοπτικά.
Άλλοι μας πόθησαν
κι άλλους ποθήσαμε.

κουμΕττος κ.
(25/10/17 - 21:49, λευκωσία)

- Ποιος κερδίζει στη ζωή, παππού μου;
- Πάντα, ο τελευταίος, παιδί μου. Μόνο, οι βλάκες βιάζονται να φτάσουν, πρώτοι, στο τέρμα.

κουμΕττος κ.
(25/10/17 - 20:56, λευκωσία)

Έσκυψα και μάζεψα με τη χούφτα μου λίγη από τη μοναξιά σου. Σηκώθηκα. Κάποιες σταγόνες κύλησαν ανάμεσα στα δάκτυλά μου κι έσταξαν χάμω, επάνω σε κάτι ξερόχορτα. Αμέσως, πήραν φωτιά. Σε λίγο, έγιναν στάχτη. Γύρισες και με είδες. "Είδες;", με ρώτησες. "Μοναξιά... σημαίνει στάχτη. Κάτι πολύ πιο χειρότερο από το θάνατο, που γίνεσαι χώμα".

κουμΕττος κ.
(25/10/17 - 20:49, λευκωσία)

Τους βλάκες δεν τους συγχωρούσε, ούτε μια φορά, ο παππούς μου. "Άδικος κόπος!", μου έλεγε.

κουμΕττος κ.
(25/10/17 - 06:51, λευκωσία)

[...]
- Τ' ανοιχτά παράθυρα... δεν είναι, για να βλέπουμε, έξω, παιδί μου... αλλά για να πετάξουμε προς τα έξω.

κουμΕττος κ.
(24/10/17 - 17:44, λευκωσία)

- Νικήσαμε.
- Μα είμαστε πεσμένοι κάτω.
- Ακριβώς. Σκέψου πως έχει και πιο κάτω.

κουμΕττος κ.
(24/10/17 - 17:01, λευκωσία)

Όπως τα λες είναι, του είπε. Κι απομακρύνθηκε. Δεν είχε νόημα να μιλά, μαζί του. Ο άλλος άκουγε, μόνο, όσα πίστευε. Στα υπόλοιπα έβαζε σίγαση. Κι ανέμενε να πει τα δικά του. Οι άνθρωποι, δύσκολα, ακούνε. Κάνουν πως. Κάνουν τάχατες. Παιχνίδια στημένα οι συζητήσεις. Διάλογοι, δήθεν, βαφτίζονται... οι παράλληλοι μονόλογοι.

κουμΕττος κ.
(24/10/17 - 06:55, λευκωσία)

Κι όταν σε στείψουν, σαν λεμονόκουπα... τότε, θα σε πετάξουν. Νόμος! Κατάλαβες, φιλαράκο;

κουμΕττος κ.
(23/10/16 - 18:06, λευκωσία)