Έσκυψα και μάζεψα με τη χούφτα μου λίγη από τη μοναξιά σου. Σηκώθηκα. Κάποιες σταγόνες κύλησαν ανάμεσα στα δάκτυλά μου κι έσταξαν χάμω, επάνω σε κάτι ξερόχορτα. Αμέσως, πήραν φωτιά. Σε λίγο, έγιναν στάχτη. Γύρισες και με είδες. "Είδες;", με ρώτησες. "Μοναξιά... σημαίνει στάχτη. Κάτι πολύ πιο χειρότερο από το θάνατο, που γίνεσαι χώμα".

κουμΕττος κ.
(25/10/17 - 20:49, λευκωσία)