ΠΡΟΜάΝΤΕΜΑ ΤΟύ έΡΩΤΑ

Αλύτρωτη οδύνη μου.....
χρησμός ο σπαραγμός σου,
ο πόνος σου, σαν πόνος μου,
η θλίψη σου, σαν κλώνος μου,
συνάμα... κι ο λυγμός σου.

Σ' ανυποψίαστες στιγμές....
μαζί σου... στήριγμά σου,
προμάντεμα τού έρωτα...
σαν φως μες στ' αφανέρωτα,
το κάθε κοίταγμά σου.

Κι ανθίσανε, απρόσμενα...
μυριάνθεμα λουλούδια,
οι λύπες, πίσω, ξέμειναν,
τα μοιρολόγια έγιναν....
ολόχαρα τραγούδια.

Κι αμάραντο... το όνειρο....
δεν έσβησε, πριν φέξει...
μα την αυγή αγνόησε
και δυο καρδιές ευνόησε.....
να θεωθούν στη ζεύξη.

Ανέσπερος ο πόθος μας...
και τ' άστρα κι η Σελήνη,
ζηλεύουν τ' αχαλίνωτο......
(με λόγια; Είν' ανείπωτο!),
μες στη ζεστή μας κλίνη.

κουμΕττος κ.
(26/10/17 - 18:12, λευκωσία)