ΓΙΑ ΣΣΙύΨΕ, ΠΕΝΤΑΔάΧΤΥΛΕ......

πο' ν' έσσιυψες, ποττέ σου,
για σσιύψε, απροσσιύνητε,
π' αρνιέσαι κάθε φέσιν...
τζι' εγιώνι 'ννά σου το γρωστώ,
εν δέχουμαι πεσσκέσιν.

Τα γρόνια, Πενταδάχτυλε,
που είμαι ξόμακρά της........
ανάφκουν, μέσα μου, λαμπρόν...
χτυπούν με... με κουρπάτζιν,
τζιαι τρέσσιει δίχ' αναπαμόν,
το δάκρυν μου αρκάτζιν.

Για σσιύψε, Πενταδάχτυλε,
για πε της ν' αψηλώσει,
στες μούττες, πάνου, των ποδκιών...
να στήσει το κορμίν της,
για να τη δω, για νακκουρίν....
για να χαρώ το δειν της.

Τα γρόνια, Πενταδάχτυλε,
αχ, φεύκουσιν τζιαι πάσιν.....
τζι' εγιώ γερνώ μες στη ζωήν,
μ' έναν καμόν κουττούτσιην......
εις στην Τζιερύνειαν να στραφώ,
ας εν... μες στο σεντούτζιν.

κουμΕττος κ.
(31/10/17 - 18:11, λευκωσία)