Ο ΔΟΛΟΦόΝΟΣ; O EAYTόΣ ΣΟΥ!

Σέρνεσαι χάμω, τ' άστρα σου έσβησαν...
σ' όνειρα κούφια... τραβολογιέσαι,
φεύγουν οι μέρες, πάνε τα χρόνια σου,
κλαις και χτυπιέσαι, μα το αρνιέσαι.

Γύρισες πλάτη, σ' όλα... που πόθησες....
κίβδηλες πλάνες σ' αλληθωρίζουν,
πάψε, σταμάτα, μη μου ξοδεύεσαι.............
όσα που έχεις... δε σε γεμίζουν.

Ο Εφιάλτης μες στον καθρέφτη σου,
φίλος σου είναι -ο πιο γνωστός σου-
κ' η μαχαιριά του από το χέρι σου·
ο δολοφόνος; O εαυτός σου!

κουμΕττος κ.
(6/11/2017 - 18:45, λευκωσία)