ΟΜΦΑΛΙΟΣ ΛΩ//ΡΟΣ
Όταν γεννήθηκα,
κανείς δε μου 'πε τι θα συναντούσα.
Σώπασαν -συνομωτικά- όλοι:
o ιατρός, η νοσοκόμα,
ο πατέρας μου, τ' αδέλφια μου,
οι θείοι μου, οι θείες μου,
οι παππούδες, οι γιαγιάδες.
Μονάχα, η μάνα μου είχε μια ειλικρινή σκιά
στο πρώτο της βλέμμα, σαν να μου 'λεγε:
"Στράφου πίσω, παιδί μου,
αυτός ο κόσμος δε σου αξίζει!".
Κοίταξα -ευτύς- τον ομφάλιο λώρο.
Δυστυχώς, μερίμνησαν και τον έκοψαν!
Kουμέττος Κατσιολούδης
(6/1/2007, Λευκωσία)
Όταν γεννήθηκα,
κανείς δε μου 'πε τι θα συναντούσα.
Σώπασαν -συνομωτικά- όλοι:
o ιατρός, η νοσοκόμα,
ο πατέρας μου, τ' αδέλφια μου,
οι θείοι μου, οι θείες μου,
οι παππούδες, οι γιαγιάδες.
Μονάχα, η μάνα μου είχε μια ειλικρινή σκιά
στο πρώτο της βλέμμα, σαν να μου 'λεγε:
"Στράφου πίσω, παιδί μου,
αυτός ο κόσμος δε σου αξίζει!".
Κοίταξα -ευτύς- τον ομφάλιο λώρο.
Δυστυχώς, μερίμνησαν και τον έκοψαν!
Kουμέττος Κατσιολούδης
(6/1/2007, Λευκωσία)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου