Συνολικές προβολές σελίδας

Τετάρτη 29 Μαρτίου 2017

ΟΜΦΑΛΙΟΣ ΛΩ//ΡΟΣ

Όταν γεννήθηκα, 
κανείς δε μου 'πε τι θα συναντούσα.
Σώπασαν -συνομωτικά- όλοι: 
o ιατρός, η νοσοκόμα, 
ο πατέρας μου, τ' αδέλφια μου,
οι θείοι μου, οι θείες μου,
οι παππούδες, οι γιαγιάδες.
Μονάχα, η μάνα μου είχε μια ειλικρινή σκιά
στο πρώτο της βλέμμα, σαν να μου 'λεγε:
"Στράφου πίσω, παιδί μου,
αυτός ο κόσμος δε σου αξίζει!".
Κοίταξα -ευτύς- τον ομφάλιο λώρο.
Δυστυχώς, μερίμνησαν και τον έκοψαν!

Kουμέττος Κατσιολούδης
(6/1/2007, Λευκωσία)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου