ΤΩΝ ΛΑΙΣΡΤΥΓόΝΩΝ ΟΙ ΜΑΤΙέΣ

Μες στο φθόνου τ' ανήλιαγα μέρη,
το κενό στοιχειώνει το νου.
Ψάχνει να βρει κι αυτό ένα ταίρι,
ν' αγκαλιάσει μ' αγάπη, παντού.

Στο ρυθμό της βροχής των Αιώνων,
ας χορεύουμε -πάντα- μαζί...
κι αν ματιές μάς κοιτούν Λαιστρυγόνων,
είναι διότις ο Έρωτας ζει!

Κι αν πλανήτες ζηλεύουν τον Ήλιο,
δεν τον νοιάζει˙ τους δίνει το φως.
Κι αν το ψέμα πολύ στην υφήλιο,
η αλήθεια νικά, ευτυχώς!

Κουμέττος Κατσιολούδης
(3/5/2013, Λευκωσία)