ΚΑΙ ΞέΧΝΑ ΤΙΣ ΙΘάΚΕΣ...

Στ' απύθμενα σου βάθη...
το σκότος πιο τραχύ,
πηγάδι, δίχα πάτο.......
κι εσύ πολύ πιο κάτω,
κορμί, χωρίς ψυχή.

Στ' ανήλιαγα σοκάκια...
τους νόμους τής σιωπής,
μη μάθεις, μην αντέχεις...
διεκδίκα, αν θα έχεις........
το χρώμα τής αυγής.

Στον Ήλιο τής καρδιάς σου,
την πλάτη, μη γυρνάς...
γιατί, πάντα, μπροστά σου,
θα είναι στη σκιά σου......
καθώς θα προχωράς.

Στις ρότες των αιθέρων,
στο φως των αστεριών,
για ψάξε, βρες ελπίδες,
απέραντες πατρίδες,
στις χώρες των χρησμών.

Στον κόσμο των ρουτίνων,
το στάσιμο πληγή...
κι αν σου φωνάζουν "μείνε!",
η διέξοδος μια είναι...
αδιάκοπη, φυγή.

Και ξέχνα τις Ιθάκες,
μην κάθεσαι να κλαις,
ο νους σου στα ταξίδια...
να φεύγεις απ' τα ίδια,
"Έχετε γεια!", να λες.

κουμΕττος κ.
(22/10/17 - 15:55, λευκωσία)