ΝΑ ήΤΟΥΝ ΤΖΙΑΙ ΝΑ έΡΚΕΣΟΥΝ!

Να ήτουν τζιαι να έρκεσουν,
σγιαν την αυκήν, χαρώ σε,
τες νύχτες σ' ονειρεύκουμαι,
τζιοιμούμαι τζιαι παιδεύκουμαι...
αχ, τζι' ούλλον λαχταρώ σε!

Να ήτουν τζιαι να έρκεσουν,
στην αγκαλιάν μου, έλα...
τζι' αντάν μου δκιας τζιείν' το φιλίν,
πο 'ν' που το μέλιν πιο γλυτζιήν,
ψυσσιή μου, χαμογέλα!

Να ήτουν τζιαι να έρκεσουν...
πριχού το μεσημέριν,
να σου βαστούσα, μιαν στιγμήν...
(θα πίστευκα βαστώ τη Γην),
καρκιά μου, μες στο σσιέριν.

Να ήτουν τζιαι να έρκεσουν...
στο βούττημαν τού Ήλιου,
να μου λαλούσες:
- Σ' αγαπώ!
- Ως πού; εγιώ, να σ' αρωτώ......
- Ως στ' άκρα τής υφήλιου!

Να ήτουν τζιαι να έρκεσουν...
μες στ' άγριον μεσονύχτιν,
να με θωρείς, να σε θωρώ,
σγιαν ψάριν, 'γιώ, να σπαρταρώ,
πιασμένον μες στο δίχτυν.

κουμΕττος κ.
(22/10/17 - 08:52, λευκωσία)