MΑΡίΝΑ

Των πληγών μου η γιατρίνα,
των χαρών μου μπαλαρίνα,
της ζωής μου σοφερίνα,
ήσουνα, εσύ, Μαρίνα.

Κι αποδήμησες, Μαρίνα,
σε ποιος ξέρει ποιαν Αθήνα...
και γι' αυτά και για εκείνα,
που δε ζήσαμε, Μαρίνα...

της καρδιάς μου τα κλαρίνα
κλαίν' -αδιάκοπα- Μαρίνα...
αχ, γλυκιά μου καρδερίνα...
αχ, γλυκιά μου καρδερίνα...

Γιόμιζα τα κομοδίνα
με λευκά -για σένα- κρίνα
και σ' αγκάλιαζα, Μαρίνα,
στης ψυχής μου την καμπίνα.

Κουμέττος Κ.
(2/8/2014 - 11:46, Λευκωσία)