ΠΩΣ ΤΟ ΑΝΤΕΞΕΣ, ΜΑΡΙΑ;

Κάτ’ απ’ το Σταυρό θλιμμένη,
η καρδιά της λογχευμένη,
μία μάνα πικραμένη,
παπαρούνα μαραμένη.

Κάτ’ απ’ το Σταυρό Του κλαίει,
Τον ακούει να της λέει,
λίγο πριν Αυτός πεθάνει,
να ‘χει υιό της τον Ιωάννη.

Πώς το άντεξες, Μαρία, Θεομήτωρ μου Αγία,
να Τον βλέπεις να πεθαίνει, σε άλλον κόσμο να πηγαίνει;
O καλός, μονακριβός σου˙ σ’ αυταπάρνηση, ομπρός σου...
λόγος Του παρήγορός σου: “Γυναίκα, να ποιος θα ‘ν’ ο υιός σου!”

Κάτ’ απ’ το Σταυρό στεκόταν,
μ’ οιμωγές ανακαλιόταν˙
το μαρτύριο Του αν μπορούσε,
αχ, αυτή να το περνούσε!

Κάτ’ απ’ το Σταυρό με δάκρυ
ράντιζε απ’ άκρη σ’ άκρη
της καρδιάς της το καμίνι,
μπας και σβήσει την οδύνη.

Ποίηση: Κουμέττος Κατσιολούδης
Μουσική/Ερμηνεία: Πάτερ Ιωσήφ Σκέντερ