Χαράματα και μου λείπεις. Ξυπνώ. Ζοφερή, έξω, η πόλη. Ο χνώτος τού φεγγαριού ξαπλώνει στο ξεπαγιασμένο τζάμι τής μπαλκονόπορτάς μου. Με το δάκτυλό της... φευγάτη, η νύχτα... μου σχεδιάζει, επάνω του.... το σώμα σου ―παρήγορο δώρο.

κουμΕττος κ.
(16/11/17 - 05:59, λευκωσία)