Μιας και ξεκίνησα να σας λέω μικρές ιστορίες, θα σας πως ακόμη μια μικρή, που είχε γίνει όταν ήμουν στο δημοτικό σχολείο στον κατεχόμενο Κορμακίτη, όταν ήμουν E' τάξη, το 1986, με πρωταγωνιστές εμένα και τον δάσκαλό μου, τον αγαπητό κ. Ηλία Κασάπη. Μια μέρα, λοιπόν, που μας έβαλε ανάγνωση, για το σπίτι, μας ζήτησε να τη μάθουμε "σαν το νερόν". Κι εγώ, αφού πήρα τον λόγο, του είπα: " Όπως της βρύσης μας, κύριε, που είναι άκοπο, θα εννοείτε... διότι στο σπίτι μάς το κόβουν, συνέχεια, οι Τούρκοι!". Θυμάμαι πως είχε εντυπωσιαστεί τόσο από την απάντησή μου, τότε, που είπε στον πατέρα μου, όταν τον είδε: "Το παιδί σου και να το θυμάσαι... είναι σοφό!". Πού να ήξερε πως θα γινόμουν, κυρίως, χουμισσιάρης*... χα!χα!...... 

* αυτός που περιαυτολογεί (στην κυπριακή διάλεκτο)

κουμΕττος κ.
(1/8/17 - 16:33, λευκωσία)