Η μάνα μου δε μιλούσε κι ούτε δεχόταν να μιλάμε, μπροστά της, για κάποια πράγματα, που την πλήγωναν. Βλέπετε... ο κάθε Παράδεισος... έχει και τους απαγορευμένους καρπούς του. Υπήρχαν, λοιπόν, κόκκινες γραμμές στις κουβέντες μας. Και τις σεβόμουνα. Διότι, πολλές φορές, πολλοί άνθρωποι αντέχουν πολλά, μα όχι κι όλα. Διότι ο καθένας μας έχει το δικαίωμα να επιλέγει να μιλά ή να μη μιλά... αλλά και να μην ακούει, για ό,τι τον πονά... κι όχι μόνον.

κουμΕττος κ.
(1/8/17 - 18:53, λευκωσία)