Λατρεύω τους ανθρώπους, που ήρθαν ένα δειλινό και μπήκαν μες στον κήπο μου, που μύρισαν -για λίγο ή για πολύ- τις ευωδιές του, που πότισαν και φρόντισαν τα λουλούδια μου, που φύτεψαν κι άλλα λουλούδια... κι όταν έφυγαν... μου τον άφησαν, ακόμη, και καλύτερο απ' ό,τι τον βρήκαν. Δεν είναι κακό να χωρίζουν οι άνθρωποι, μάτια μου! Κακό είναι ν' αφήνουν, πίσω τους... στάχτες κι αποκαΐδια!

κουμΕττος κ.
(25/7/17 - 15:59, λευκωσία)