FINALE

Τι κάθεσαι, μένεις; Προς τι υπομένεις;
Ζωή... την αρνείσαι! Χαρές... τις στερείσαι!
Εσύ... αδικείσαι! Νεκρή... συντηρείσαι!
Αχ, πώς το αντέχεις; Mακριά... να μην τρέχεις;

Τι κάθεσαι, μένεις; Προς τι υπομένεις;
Προς τι την καρδιά σου... την αλυσοδένεις;
Προς τι την ψυχή σου, προς τι την μουρλαίνεις;
Προς τι τη φωνή σου... διαρκώς, την σωπαίνεις;

Τι κάθεσαι, μένεις; Προς τι υπομένεις;
Για μάθε να φεύγεις, πληγές ν' αποφεύγεις.
Για μάθε να είσαι, να μην προσποιείσαι
κι αντί στον καθένα... η έγνοια... σ' εσένα!

Για πάρε το δρόμο... και κάνε τον νόμο...
και βγες απ' το τέλμα... φωνάζοντας: "Tέρμα!",
για πάρε το δρόμο... και κάνε τον νόμο...
και πες του: "Mεγάλε... εδώ, το finale!".

κουμEττος κ.
(27/9/2014 - 21:42, λευκωσία)