ΑΓάΠΑ ΜΕ, ΧΩΡίΣ ΤΕΛΕίΑ...

Στ' ονείρου μου την αγκαλιά,
άστρο, εσύ, στη σιγαλιά˙
σε νανουρίζω 
και σε κοιμίζω.

Σ' αναζητώ τα πρωινά,
είσαι, παντού και πουθενά...
κι εγώ μονάχος,
θλιμμένος βράχος.

Στο μέλλον μου -σ' τ' ομολογώ-
πόσο θα ήθελα να δω...
εσένα μέσα,
μια πριγκιπέσσα.

Αγάπα με, χωρίς τελεία...
μέχρι που τ' άπειρο μη μας χωρά,
κάθε φιλί μας... απαγγελία...
αθανασίας μες στη φθορά!

κουμΕττος κ.
(21/2/17 - 18:41, λευκωσία)