"Ο ΔΙΚόΣ ΜΟΥ... ΑΝΘΡΩΠόΣ ΜΟΥ!"

στη Λάουρα Φυλακτού

Ατάραχη στα θέλω της ψυχής,
με άσβεστo πυρσό υπομονής,
για έλα, στην καρδιά μου να ξαπλώσεις,
αλύγιστη, προσμένω να φανείς,
χωρίς να υποκύπτω στις εκπτώσεις.

Στων τρένων τους σταθμούς, διαρκώς, στημένη,
σα δέντρο αιωνόβιο, ριζωμένη...
κι αν είσαι ο γνωστός μου άγνωστός μου,
στο χέρι μου ταμπέλα... υψωμένη,
που γράφει: "Ο ΔΙΚόΣ ΜΟΥ... ΑΝΘΡΩΠόΣ ΜΟΥ!".

Μ' ακόμη κι αν δεν έρθεις, θα 'μ' εδώ,
για μια και δυο ζωές να καρτερώ,
ν' ανθίσω στην απόλυτη αλήθεια,
μεγάλωσα και δεν μπορώ να ζω,
στο ψέμα, στης γιαγιάς τα παραμύθια.

κουμΕττος κ.
(27/6/17 - 21:49, λευκωσία)