Συνολικές προβολές σελίδας

Τρίτη 27 Ιουνίου 2017

ΕΜΠόΡΩΝ ΕΠΟΧέΣ
Ψέμα, παντού, και μπαμπεσιά,
ανήθικα τα ήθη...
και άδικη η μοιρασιά,
πια, νοθευμένα τα κρασιά...
κι αδύνατη η λήθη.
Φταίξιμο έχουμε κι εμείς,
που όλα τα μασούμε...
σα συνεργοί μιας παρακμής,
βουλιμικής επιδρομής,
το τέλος μας κοιτούμε.
Ζούμε σ' εμπόρων εποχές,
ζωή χωρίς ουσία,
οι γεύσεις χάθηκαν στο χθες,
οι μέρες μας απατηλές
—μι' ανούσια συνουσία.
Πλάνες, τριγύρω μας, χαρών...
παγίδες, που μας στήνουν,
καθώς τα γέλια των παιδιών...
από τη μνήμη των χειλιών,
μαεστρικά, τα σβήνουν.
Έρωτες, δήθεν, μας πουλούν...
αλλά κι εμείς, επίσης...
κι αν οι καρδιές εκλιπαρούν,
τα σώματα δεν τις ακούν.........
και πώς, αχ, ν' αγαπήσεις!
κουμΕττος κ.
(27/6/17 - 12:43, λευκωσία)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου