ΜΙΚΡό, ΑΧ, ΝΑ 'ΜΟΥΝΑ ΠΑΙΔάΚΙ!
Στις παιδικές μας τις αλάνες,
σαν κοιμηθώ ξαναγυρνώ,
που μύριζε το σώμα χώμα,
τον ουρανό, που 'χαμε δώμα,
που ζούσαμε χωρίς σκοπό.
σαν κοιμηθώ ξαναγυρνώ,
που μύριζε το σώμα χώμα,
τον ουρανό, που 'χαμε δώμα,
που ζούσαμε χωρίς σκοπό.
Τον χρόνο μοίραζε ο Ήλιος
και της μανούλας η φωνή:
"Γλυκό μου, ξύπνα για σχολείο!",
με ζέστη είτε ή με κρύο.....
και "Καληνύχτα!", με φιλί.
και της μανούλας η φωνή:
"Γλυκό μου, ξύπνα για σχολείο!",
με ζέστη είτε ή με κρύο.....
και "Καληνύχτα!", με φιλί.
Σχολνούσαμε κι ευτύς παιχνίδι,
βρεγμένο τρώγαμε ψωμί...
με λίγη ζάχαρη επάνω,
αρκούσε με το παραπάνω,
για να 'χουμε γλυκιά ζωή.
βρεγμένο τρώγαμε ψωμί...
με λίγη ζάχαρη επάνω,
αρκούσε με το παραπάνω,
για να 'χουμε γλυκιά ζωή.
Τα δειλινά πώς τα θυμάμαι,
που, όλοι, παίζαμε κρυφτό,
τα βράδια γράφαμε σε τοίχους,
με της καρδούλας μας τους στίχους,
τα πρώτα μας τα "Σ’ αγαπώ!".
που, όλοι, παίζαμε κρυφτό,
τα βράδια γράφαμε σε τοίχους,
με της καρδούλας μας τους στίχους,
τα πρώτα μας τα "Σ’ αγαπώ!".
Μικρό, αχ, να 'μουνα παιδάκι
και στη μικρή μου γειτονιά...
και τι δε θα 'δινα, χαλάλι,
να έπαιζα, ξανά και πάλι...
χαρά, γιομάτος... ξεγνοιασιά.
και στη μικρή μου γειτονιά...
και τι δε θα 'δινα, χαλάλι,
να έπαιζα, ξανά και πάλι...
χαρά, γιομάτος... ξεγνοιασιά.
κουμEττος κ.
(30/4/17 - 01:09, λευκωσία)
(30/4/17 - 01:09, λευκωσία)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου