Από τις τελευταίες σου. Mια μικρή σου ραγισμένη φωτογραφία στην παλάμη μου. Ραγισμένη, σαν την καρδιά μου. Μια μικρή σου φωτογραφία, πατέρα. Πάντα, στο πρώτο συρτάρι τού γραφείου μου. Όχι, στο δεύτερο. Στο πρώτο, πατέρα. Στο πρώτο! Που το ανοίγω, καθημερινά. Και μόλις σε βλέπω... χαμογελώ. Ξέρω καλά τα μυστικά σου. Κι εσύ... καλύτερα τα δικά μου. "Μην τα πεις, πουθενά, ε!", σου έλεγα. "Τάφος", μου έλεγες... και μου έκλεινες το μάτι. Τάφος... τάφος........

κουμΕττος κ.
(29/9/17 - 22:21, λευκωσία)