ΚΟΡΜάΤΖΙΗΤΕ, ΠΑΤΡίΔΑ ΜΟΥ....

στους πρόσφυγες Κορματζιθκιανούς

Κορμάτζιητε, πατρίδα μου.........
του σύμπαντος το κέντρον...
για μέναν, είσαι στην καρκιάν,
μα είμαι, πιον, στην ξενιθκιάν....
τζιαι ψάχνω μες στην ερημιάν,
οσσιόν να βρω, λλίην δροσσιάν...
μα εν ιβρίσκω δέντρον.

Κορμάτζιητε, πατρίδα μου.......
εσού, βασιλοχώριν............
τζιοιμούμαι; Σ' ονειρεύκουμαι!
Ξυπνώ; Oύλλον σε σκέφτουμαι!
Δακρύζω τζιαι παιδεύκουμαι...
μακρά σου, εν βολεύκουμαι,
αχ, ούτε με το ζόριν.

Κορμάτζιητε, πατρίδα μου.........
πανέμορφον χωρκόν μου,
στον κάμπον σου πώς πεθυμώ,
να γείρω, να ξεκουραστώ......
τζι' αντάν λουθώ τζιαι χτενιστώ,
να πάω να προσευχηθώ...
στον τάφον των γονιών μου!

Κορμάτζιητε, πατρίδα μου.........
της Μαρωνιάς καμάριν,
γιομάτος θάλασσες, βουνά,
η μνήμη μας εν σε ξεχνά.......
τζιερίν ανάφκει, προσσυνά,
τον Αϊ-Γιώρκην, ταπεινά.......
το πρώτον παλληκάριν.

Κορμάτζιητε, πατρίδα μου.......
εν μαύρη η ζωή μου,
η ώρα να 'ρτει καρτερώ,
μες στην αγκάλην σου να μπω.....
τζιαι μες στ' αυτίν σου να σου πω...
"Εσέναν, μόνον, αγαπώ!",
ψυσσιή μου τζιαι πνοή μου.

κουμΕττος κ.
(13/11/16 - 13:27, λευκωσία)

Φωτογραφία: Ηλίας Μιχαήλ