Τ' ΑύΡΙΟ ΦΡΟΝΤί... ΖΩ...

Ούτε που ψάχνω για χαμένους Παραδείσους,
ούτε θυμάμαι, πια, χαρές αλλοτινές...
κι αν έχω δύσει μες σ' ανήλιαγες αβύσσους,
μέρες θα φτιάξω, σαν τον Ήλιο φωτεινές.

Τ' αύριο φροντί... ζω... να του δώσω συμμετρία,
του ψιθυρίζω, μυστικά, μες στο αυτί:
"Λέν' η Ελένη... εγκλωβίστηκε στην Τροία,
μα είναι ψέμα πως δεν το 'θελε κι αυτή!".

Τ' άγραφο μέλλον κανακεύω και θηλάζω...
με της ευθύνης το πανεύγεστο κρασί,
τι κι αν ιδρώτα, ασταμάτητα, κι αν στάζω,
όσα θα έρθουν θα 'χουν χρώμα θαλασσί.

κουμέττος κ.
(12/10/2014 - 15:58, λευκωσία)