ΣΥΓΧΩΡΟΧάΡΤΙ

Στων θυμών τις εκτροπές μου,
τις απέραντες ντροπές μου,
αν σε πλήγωσα, συγγνώμη,
άλλοι των στιγμών οι νόμοι…
άτσαλοί μου τροχονόμοι.

Ουρανοί συννεφιασμένοι,
με κοιτάζουνε θλιμμένοι,
δρόμοι μου, γιομάτοι… δάκρυ…
απ’ Αθήνα-Νέα Μάκρη
κι ως στου σύμπαντος την άκρη.

Η ζωή, χωρίς εσένα.........
σαν βαπόρια βυθισμένα,
άνοιξη, χωρίς τον Μάρτη...
κι ο ρεΐσης σ' άδειο χάρτη,
ψάχνει για συγχωροχάρτι.

Στης καρδιάς το ριζικό μου…
το φιλί σου... γιατρικό μου.
Δίχα σου, αργοπεθαίνω.
Το δικό μου πεπρωμένο;
Πάντα, δίπλα σου… να μένω!

κουμΕττος κ.
(19/5/17 - 15:37, λευκωσία)