ΜUAMMAR ABU MINYAR AL-QADDAFFI

Εμφύλιο λώρο έκοψες, ξαπόστειλες αγύρτη˙
Μωάμεθ, δε λυπήθηκες τη μάνα του, τη Σύρτη;
Βεγγάζη, Σάπχα, Τρίπολη, γεράκι τού Κουράις,
الله أكبر * φώναξαν και στο καλό; Ας πάεις!

Qaddafi, "Τέλος" έφτασε, η άμμος εκινήθη,
μ' εκδίκηση σ' αγκάλιασε, λογχίζοντας τη λήθη.
Το αίμα σου στο σώμα της, μιάσματος κηλίδα,
δικτάτωρ "Ζήτω!" έσβησε, κραυγάζει μοιχαλίδα.

Κλαδί, όπου καθόσουνα, το έκοβες για χρόνια,
ανέλπιδα ανέμενες, εκ μέρους του, συμπόνοια.
Oι κίονες, που γκρέμιζες, στηρίγματα ναού σου˙
Aλήθεια, πώς δεν ένιωσες, τον πόνο του λαού σου;

Το κράτος, που κυβέρναγες, μαζών Jamahiriya,
χωρίς κρεμμύδι και αυγό, δεν φτιάχνεται τορτίγια˙
και για να είσαι άνθρωπος -που δεν τον αηδιάζεις-
στο σχήμα/σώμα δεν αρκεί, μονάχα, να του μοιάζεις.

* Allahu Akbar: ο Θεός είναι μεγάλος

Koυμέττος Κ.
(20-10-2011, Λευκωσία)