Ανάδρομοι δρόμοι
κι οι πλατείες αδειανές.
Πού είσαι, Μαρία;
Ποιος απόστρατος πόθος σε πλάνεψε;
Θα ξαναπαντρέψουμε τον Απρίλη, Μαρία......
κι εσύ και πάλι θα λείπεις.

[...]
Mαρία, οι τουλίπες ξεράνθηκαν
πολύ πριν φυτρώσουν.
Μαρία, οι λέξεις ειπώθηκαν,
μα τ' αυτιά πρόλαβαν κι αποδήμησαν.

Μαρία, αγάπα με!
Τουλάχιστον, έτσι..............
αν σωθώ... ίσως, σε σώσω.......

κουμΕττος κ.
(28/2/16 - 11:09, λευκωσία)